از مردم بپرسید انتظار دارند چه زمانی بازنشسته شوند، احتمالاً خواهند گفت ۶۵ سالگی. اما معمولاً اینطور پیش نمی‌رود.
برخی تا دهه ۷۰ و ۸۰ زندگی خود در شغلشان باقی می‌مانند و بسیاری خیلی زودتر کار را رها می‌کنند. طبق گزارش مؤسسه تحقیقات مزایای کارکنان (EBRI)، از هر پنج بازنشسته، یک نفر گزارش داده که در سن ۵۵ سالگی یا کمتر، شغل حرفه‌ای خود را ترک کرده است که پایین‌تر از سن متوسط بازنشستگی یعنی ۶۲ سال است.
بازنشستگی زودهنگام شباهت چندانی به پست‌های پر زرق و برق شبکه‌های اجتماعی که توسط تأثیرگذاران جنبش «استقلال مالی، بازنشستگی زودهنگام» (FIRE) منتشر می‌شود، ندارد. بسیاری زود بازنشسته می‌شوند زیرا علاقه خود را به شغلشان از دست می‌دهند یا کاملاً آن را از دست می‌دهند. برخی می‌خواهند استرس خود را کاهش دهند یا به سرگرمی‌های خود بپردازند. برخی دیگر نیاز دارند از بستگان سالخورده خود مراقبت کنند. داشتن یک شغل پاره‌وقت نیز امری رایج است.
بازنشستگی زودهنگام اغلب به معنای زمان آزاد بیشتر برای لذت بردن از سلامتی و نوه‌ها است. همچنین به این معنی است که پس‌انداز باید مدت طولانی‌تری دوام بیاورد. و بازنشستگان زودهنگام باید منتظر شروع مزایایی مانند تأمین اجتماعی و مدیکر باشند.
کریگ کوپلند، مدیر تحقیقات مزایای ثروت در EBRI، گفت: «تصمیم برای بازنشستگی زودهنگام باید با دقت در نظر گرفته شود، زیرا تأثیر آن می‌تواند بسیار قابل توجه باشد.»
ما با پنج بازنشسته در مورد چگونگی مدیریت این دوران صحبت کردیم:
مایک جاد
مایک جاد یک دهه زودتر از آنچه در ابتدا برنامه‌ریزی کرده بود، بازنشسته شد.
این ساکن ۵۸ ساله لنسینگ، نیویورک، رئیس یک بخش داروخانه ۵۰ نفره در یک سیستم بهداشتی با دو بیمارستان بود. پس از تغییرات مدیریتی، احساس می‌کرد به حاشیه رانده شده است.
جاد که احساس «تبعیض سنی پنهان» می‌کرد، گفت: «ناگهان من مسن‌ترین فرد حاضر در اتاق بودم.»
پس از شیوع همه‌گیری، او شبانه‌روز برای مدیریت کمبود دارو و نظارت بر تهیه واکسن‌ها کار کرد. فرسودگی شغلی تصمیم او را برای بازنشستگی در سال ۲۰۲۲ قطعی کرد.
حقوق بازنشستگی او و حمایت مالی همسرش، بانی جاد، ۵۷ ساله، این تصمیم را آسان‌تر کرد. او نیز داروساز است و حقوق ثابت، همراه با بیمه دندانپزشکی و درمانی دارد.
جاد در یک گروه موسیقی گیتار بیس می‌نوازد. جاد که داروساز است، تجهیزات عتیقه داروخانه را جمع‌آوری می‌کند.