بسیاری از ثروتمندترین اقتصادهای جهان برای حفظ پیشرفت های تاریخی در استانداردهای زندگی در میان کاهش شدید نرخ زاد و ولد، نیاز به حداقل دو برابر کردن رشد بهره وری خواهند داشت.
یک گزارش مک کینزی که به بررسی تأثیر اقتصادی کاهش نرخ زاد و ولد پرداخته است، نشان داد که بریتانیا، آلمان، ژاپن و ایالات متحده همگی باید شاهد افزایش بهره وری با دو برابر سرعتی باشند که در دهه گذشته دیده شده است تا همان رشدی را که در استانداردهای زندگی از دهه 1990 شاهد بودیم، حفظ کنند.
گزارش این شرکت مشاوره، که روز چهارشنبه منتشر شد، نشان داد که برای مطابقت با رشد تولید ناخالص داخلی سرانه بین سال های 1997 تا 2023، رشد بهره وری در فرانسه و ایتالیا باید طی سه دهه آینده سه برابر شود. در اسپانیا، این رقم باید بین حال و سال 2050 چهار برابر افزایش یابد.
این گزارش تأثیر شدید کاهش نرخ زاد و ولد را بر مرفه ترین اقتصادهای جهان برجسته می کند و آنها را در برابر کاهش سهم جمعیت در سن کار آسیب پذیر می کند.
کریس بردلی، مدیر موسسه جهانی مک کینزی، گفت: بدون اقدام، «جوانان رشد اقتصادی کمتری را به ارث خواهند برد و هزینه بازنشستگان بیشتر را بر دوش خواهند کشید، در حالی که جریان سنتی ثروت بین نسل ها از بین می رود.»
دولت ها در سطح جهانی در تلاش برای مهار بحران جمعیتی در میان افزایش هزینه های مسکن و مراقبت از کودکان و همچنین عوامل اجتماعی مانند کمتر بودن جوانان در روابط هستند.
در حال حاضر دو سوم مردم در کشورهایی زندگی می کنند که نرخ زاد و ولد در هر زن کمتر از به اصطلاح "نرخ جایگزینی" 2.1 است، در حالی که جمعیت ها در حال حاضر در چندین کشور عضو OECD از جمله ژاپن، ایتالیا و یونان به همراه چین و بسیاری از کشورهای اروپای مرکزی و شرقی در حال کاهش هستند.
بردلی گفت: «سیستم‌های اقتصادی و قراردادهای اجتماعی کنونی ما در طی دهه‌ها رشد جمعیت، به‌ویژه جمعیت در سن کار که محرک رشد اقتصادی هستند و از افرادی که طولانی‌تر زندگی می‌کنند حمایت و پشتیبانی می‌کنند، توسعه یافته‌اند. این محاسبه دیگر صادق نیست.»
بردلی، که در نگارش گزارش روز چهارشنبه همکاری داشت، گفت که "هیچ اهرمی برای حل" چالش های جمعیتی وجود ندارد.
او گفت: «باید ترکیبی از وارد کردن جوانان بیشتر به کار، طولانی‌تر کردن زندگی کاری و امیدواریم بهره‌وری باشد.»
این گزارش به دنبال هشدارهای مشابهی از سوی سازمان همکاری و توسعه اقتصادی مستقر در پاریس است که سال گذشته اعلام کرد کاهش نرخ زاد و ولد "رونق نسل های آینده را به خطر می اندازد" و از دولت ها خواست تا برای "آینده ای با باروری کم" آماده شوند.
مک کینزی محاسبه کرد که در اروپای غربی، کاهش سهم افراد در سن کار می تواند در طول ربع قرن آینده به طور متوسط 10000 دلار به ازای هر نفر از تولید ناخالص داخلی سرانه کم کند.
در حالی که برخی از اقتصاددانان بر این باورند که هوش مصنوعی مولد و رباتیک می تواند بهره وری را افزایش دهد، هنوز نشانه کمی از وقوع این اتفاق به طور معنادار وجود دارد. بهره وری در سراسر اروپا از زمان همه گیری کرونا تا حد زیادی راکد شده است و شکافی را که با ایالات متحده از زمان بحران مالی ایجاد شده بود، گسترده تر کرده است.
این شرکت مشاوره استدلال کرد که کشورهای بیشتری باید مردم را تشویق کنند تا برای مدت طولانی تری کار کنند، به دنبال مثال ژاپن، جایی که نرخ مشارکت نیروی کار در بین افراد 65 سال و بالاتر 26 درصد است، در حالی که این رقم در ایالات متحده 19 درصد و در فرانسه 4 درصد است.
با وجود طولانی‌تر شدن زندگی کاری، تولید ناخالص داخلی سرانه ژاپن در 25 سال گذشته کمی بیش از یک سوم سطح ایالات متحده رشد کرده است.
در این گزارش آمده است: «کشش جمعیتی اجتناب ناپذیر و شدید است و هنگامی که رخ می دهد، افزایش رشد بهره وری اهمیت بیشتری پیدا می کند.»
این شرکت مشاوره محاسبه کرد که برای حفظ افزایش استانداردهای زندگی با همان سرعت، یک کارگر آلمانی باید 5.2 ساعت اضافی در هفته کار کند یا سهم جمعیت شاغل باید تقریباً 10 واحد درصد از سطح فعلی تقریباً 80 درصد در بین افراد 15 تا 64 ساله افزایش یابد.
بریتانیا و ایالات متحده به دلیل چشم انداز جمعیتی مطلوب تر به سطح کمتری از کار اضافی نیاز داشتند، اما اسپانیا و ایتالیا نیز نیاز به افزایش سهم افراد در نیروی کار با ارقام دو رقمی داشتند.
این یک متن مهم در مقاله است