آخرین مراحل تولید باروت در نیتروشیمی آشاو کمی شبیه به پخت پاستا است. توده‌ای از الیاف از میان غلتک‌ها فشرده می‌شود تا صاف و ژلاتینی شود، سپس با دست محکم پیچیده شده و از طریق یک پرس تغذیه می‌شود که آن را به یک طناب ضخیم تبدیل می‌کند. در نهایت، از یک ماتریس عبور داده می‌شود که آن را به گلوله‌هایی برش می‌دهد که هر کدام تا یک صدم میلی‌متر اندازه‌گیری شده‌اند.
این یک فرآیند به طرز شگفت‌آوری دستی است. الیور بکر، معاون ارشد عملیات در این سایت که در ۹۰ هکتار از حومه باواریا در نزدیکی مونیخ گسترده شده است، می‌گوید: «شما نمی‌توانید به سادگی مقادیر زیادی مواد منفجره را روی یک نوار نقاله قرار دهید، هیچ‌کس این را نمی‌خواهد.»
نیتروشیمی آشاو یکی از شرکت‌های تابعه غول دفاعی آلمانی، راین‌متال (Rheinmetall) است. از زمان تهاجم تمام‌عیار روسیه به اوکراین در سال ۲۰۲۲، این کارخانه ظرفیت تولید خود را ۶۰ درصد افزایش داده است و در حال ساخت تأسیسات جدیدی است تا تا اواسط سال ۲۰۲۵ بیش از ۴۰ درصد دیگر به آن اضافه کند. این شرکت حدود ۳۰۰ نفر را استخدام کرده است و کارگرانی را از بخش‌های خودرو و مواد شیمیایی در حال مبارزه جذب کرده است تا نیروی کار خود را تقویت کند تا بتواند تولید را به صورت ۲۴ ساعته و ۷ روز هفته ادامه دهد و به تأمین تقاضای فزاینده اروپا برای مهمات کمک کند.
دولت‌های اروپایی برای مسلح کردن اوکراین به ذخایر مهمات خود متوسل شدند و نشان دادند که ذخایرشان چقدر کم است. از آن زمان، آنها در تلاش برای افزایش تولید گلوله‌های توپخانه، موشک و گلوله بوده‌اند. این امر، منابع قاره اروپا از باروت، تی‌ان‌تی (TNT) و سایر مواد منفجره و پیشرانه‌ها را تا حد زیادی تحت فشار قرار داده است. در حالی که اروپا برای افزایش گسترده در هزینه‌های دفاعی آماده می‌شود، تعداد کمی از تولیدکنندگان این مواد فرار در تلاشند تا ظرفیت خود را افزایش دهند. شرکت راین‌متال به تنهایی قصد دارد تا سال ۲۰۲۸ تولید پودر خود را بیش از ۵۰ درصد افزایش دهد، اما حتی این مقدار هم کافی نخواهد بود. آرمین پاپپرگر، مدیرعامل شرکت در یک کنفرانس اخیر اعلام کرد که این شرکت ممکن است مجبور شود تولید خود را تقریباً دو برابر کرده و به بیش از ۲۰۰۰۰ تن متریک برساند تا نیاز را برآورده کند.
با این حال، زنجیره تأمینی که تولیدکنندگان مواد منفجره به آن تکیه می‌کنند، درهم‌تنیده، جهانی و پر از گلوگاه است. دولت‌ها و تولیدکنندگان باید صنایع شیمیایی غیرنظامی را تشویق کنند تا به تولید نظامی روی آورند، مقررات را ساده‌تر کنند تا کارخانه‌های جدید ساخته شوند و محموله‌های خطرناک در سراسر قاره جابجا شوند - و حتی منابع اساسی‌ترین مواد را که در حال حاضر از چین وارد می‌شوند، تأمین کنند.
مایکل بلندینگر، رئیس انجمن اسلحه‌سازان و فروشندگان اسلحه آلمان، گفت: «یک استراتژی هماهنگ دفاع ملی با هدف تأمین منبع پنبه، نوعی دوراندیشی که من در حال حاضر نمی‌بینم، خواهد بود.»
بازارهای پرنوسان
حتی قبل از تحلیف دونالد ترامپ (Donald Trump)، رئیس جمهور ایالات متحده، اعضای اتحادیه اروپا (European Union) هدف تولید ۲ میلیون گلوله توپخانه در سال ۲۰۲۵ را تعیین کرده بودند که نسبت به ۱.۴ میلیون گلوله در سال گذشته افزایش یافته است. در بهار سال ۲۰۲۳، کمیسیون اروپا (European Commission) برنامه قانون حمایت از تولید مهمات (Act in Support of Ammunition Production)، یا ASAP را ایجاد کرد که ۵۰۰ میلیون یورو (۵۲۶ میلیون دلار) برای کمک به گسترش توانایی این بلوک در تولید مهمات اختصاص می‌دهد.
از آن زمان، دولت ترامپ به طور موقت کمک‌های نظامی به اوکراین را به حالت تعلیق درآورد، در مورد آینده تضمین‌های امنیتی دیرینه آمریکا در اروپا تردید ایجاد کرد و تمایل خود را برای مذاکره با کرملین (Kremlin) با وجود مخالفت‌های دولت اوکراین و متحدان اروپایی نشان داد. نیاز قاره اروپا به مهمات تنها افزایش خواهد یافت.
یواخیم پیتر (Joachim Peter)، یکی از روسای بخش صنعت دفاع جهانی در شرکت مشاوره برونسویک گروپ (Brunswick Group)، گفت: «تاکنون، اقدامات بسیار کمی در زمینه تأمین مهمات انجام شده است. این موضوع اکنون با ادامه وخامت اوضاع، تلفات خود را می‌گیرد.»
گلوله‌ها به دو جزء فرار نیاز دارند: پیشرانه‌ها که برای شلیک پرتابه‌ها استفاده می‌شوند و مواد منفجره که منفجر می‌شوند. اروپا به اندازه کافی از هیچ کدام برای تأمین تقاضای خود تولید نمی‌کند.
مهم‌ترین ماده تشکیل دهنده پیشرانه‌ها برای گلوله‌های مدرن، نیتروسلولز (nitrocellulose)، یا پنبه باروت است. همانطور که از نامش پیداست، از پنبه مرغوب ساخته می‌شود که سپس در مخلوطی از اسیدها خیسانده می‌شود. تنها یک دور مهمات توپخانه به ۱۲ کیلوگرم (۲۶ پوند) باروت نیاز دارد. اروپا تنها تعداد انگشت‌شماری تولیدکننده پیشرانه دارد، از جمله راین‌متال (Rheinmetall) و پیمانکار فرانسوی اورنکو (Eurenco). تحت برنامه ASAP، اروپا می‌خواهد تولید پیشرانه‌ها را بیش از ۵۰ درصد یا ۱۰۰۰۰ تن متریک در سال افزایش دهد - معادل تقریباً شش کارخانه جدید به اندازه نیتروشیمی آشاو (Nitrochemie Aschau).
وضعیت تأمین مواد منفجره مشابه وضعیت پیشرانه‌ها است. اتحادیه اروپا (EU) در حال برنامه‌ریزی برای افزایش تولید مواد منفجره به میزان بیش از ۴۳۰۰ تن متریک است که تخمین زده می‌شود بیش از ۳۰ درصد افزایش یابد، اما در حال حاضر تنها یک کارخانه بزرگ تی‌ان‌تی (TNT) دارد که تولید محلی را تأمین می‌کند و توسط شرکت نیترو-شیم (Nitro-Chem) در لهستان اداره می‌شود و یکی دیگر نیز در فنلاند ساخته خواهد شد.
سازندگان عوامل جایگزین، مانند PETN، HMX و RDX، که در مواد منفجره پلاستیکی استفاده می‌شوند، تحت فشار قرار گرفته‌اند. به گفته سخنگوی شرکت، شرکت نروژی کم‌رینگ نوبل (Chemring Nobel) از زمان تهاجم روسیه به اوکراین، شاهد تقاضای بی‌سابقه‌ای بوده است. این شرکت می‌گوید که تجارت نروژی آن با تمام ظرفیت خود کار می‌کند و دفتر سفارشات آن برای چندین سال تمدید شده است.
همانطور که مواد منفجره و پیشرانه‌ها یک گلوگاه برای شرکت‌های دفاعی هستند، تولیدکنندگان باروت و تی‌ان‌تی (TNT) نیز باید محدودیت‌های زنجیره تأمین خود را برطرف کنند.
برخی از کشورهای اروپایی، مانند آلمان، هلند، بلژیک و لهستان، دارای یک صنعت شیمیایی تثبیت‌شده هستند، اما به گفته انجمن صنایع شیمیایی آلمان، VCI، پیش‌سازهای مواد منفجره تنها بخش کوچکی از ظرفیت آنها را تشکیل می‌دهند. هزینه‌های بالای انرژی و مقررات زیست‌محیطی، تولید مواد شیمیایی در خارج از کشور را ارزان‌تر می‌کند و بسیاری از شرکت‌ها اکنون پیش‌سازها، مانند اسید نیتریک (nitric acid) را از چین تهیه می‌کنند.
اکثر پنبه مورد استفاده در نیتروسلولز (nitrocellulose) نیز باید از چین وارد شود که بزرگترین تولیدکننده جهان است - و روابط دوستانه‌ای با روسیه دارد. در حالی که جایگزین‌هایی برای پنبه وجود دارد که از خمیر چوب و سایر مواد ساخته شده‌اند، اما در حال حاضر در مقیاسی که بازار به آن نیاز دارد، تولید نمی‌شوند.
به گفته پاسکال شرییر (Pascal Schreyer)، مدیرعامل واحد سیستم‌های پیشرانه راین‌متال (Rheinmetall)، نیتروشیمی (Nitrochemie) سه سال گذشته را صرف تلاش برای تأمین زنجیره تأمین خود کرده است. اگرچه این شرکت هنوز هم نیاز به تهیه پنبه از خارج از قاره دارد، اما لینترهای پنبه خود - نوعی فرآوری‌شده از الیاف پنبه - را از اروپا و کشورهایی که روابط خوبی با اتحادیه اروپا (EU) دارند، تهیه می‌کند. به گفته شرییر (Schreyer)، نیتروشیمی (Nitrochemie) همچنین چندین سال است که لینترها را ذخیره می‌کند. او گفت: «در گذشته، منشأ مواد خام برای ما در اولویت نبود. این تغییر کرده است و اکنون ما بر روی آوردن ظرفیت به اروپا متمرکز شده‌ایم.»
بر اساس تجزیه و تحلیل بلومبرگ از پرونده‌های این برنامه، اکثر تولیدکنندگان بزرگ نیتروسلولز (nitrocellulose) و سایر مواد شیمیایی تخصصی در زنجیره تأمین مواد منفجره، از برنامه ASAP کمک‌های مالی دریافت کرده‌اند.
اتحادیه اروپا (European Union) پیشنهاد داده است که ۱۵۰ میلیارد یورو وام برای تقویت هزینه‌های دفاعی به عنوان بخشی از آخرین تلاش خود برای جبران کاهش حمایت ایالات متحده (US) ارائه دهد. برنامه صنعت دفاع اروپا (European Defense Industry Program) ۱.۵ میلیارد یورو دیگر از بودجه اتحادیه اروپا (EU) را به بازیکنان صنعت از سال ۲۰۲۵ تا ۲۰۲۷ ارائه می‌دهد، اما مقررات کمیسیون هنوز توسط پارلمان اروپا (European Parliament) تصویب نشده است.
کارشناسان می‌گویند که بازارهای بلندمدت و تأمین مالی برای حل مشکلات زنجیره تأمین بسیار مهم خواهد بود. آموس دوسی (Amos Dossi)، رئیس تحقیقات سیاست دفاعی در مرکز مطالعات امنیتی ETH زوریخ (ETH Zurich’s Center for Security Studies) گفت: «این صنعت در دو سال گذشته سفارشات قابل توجهی دریافت کرده است، اما مشخص نیست که آیا این حرکت ادامه خواهد داشت یا خیر.»
هزینه تغییر تولید از استفاده غیرنظامی به نظامی زیاد است. به عنوان مثال، صنایع پلاستیک و رنگ از نوعی نیتروسلولز (nitrocellulose) استفاده می‌کنند که محتوای نیتروژن کمتری نسبت به پنبه باروت درجه نظامی دارد. اما کارشناسان می‌گویند که تغییر از یکی به دیگری از نظر فنی و قانونی بسیار پیچیده خواهد بود.
کارشناسان می‌گویند که دولت‌ها همچنین باید راه‌هایی برای کاهش بار نظارتی بر صنعت پیدا کنند. به گفته سون شرودر (Sven Schröder)، سرباز سابق و مدیرعامل Essing Sprengtechnik، که بیش از ۳۰ سال است مواد منفجره را برای مشتریان نظامی و غیرنظامی تولید، حمل و نقل، ذخیره و منهدم کرده است، تدارکات حمل و نقل محموله‌های فرار پیچیده و به شدت تنظیم‌شده است. او گفت که مقررات در این بخش ایمنی کارگران و عموم مردم را تضمین می‌کند، اما موانع نظارتی نیز می‌تواند مانع بزرگی باشد. شرودر (Schröder) گفت که کامیون‌ها هفته‌ها در مرز اوکراین گیر می‌کنند و گرفتن مجوز برای محل‌های ذخیره‌سازی می‌تواند سال‌ها طول بکشد.
اما او افزود که این چالش‌ها در درجه دوم اهمیت قرار دارند، زیرا کمبود مواد خام وجود دارد. او گفت: «وقتی مواد خام وجود نداشته باشد، دست شرکت‌های دفاعی بسته است. سال‌ها این موضوع نادیده گرفته شده است.»
کارشناسان می‌گویند که کاهش موانع نظارتی، ارائه ضمانت به شرکت‌ها و غلبه بر موانع اجتماعی و مالی اروپا برای سرمایه‌گذاری در سلاح‌ها و اجزای آنها برای تأمین نیازهای قاره بسیار حیاتی خواهد بود، به ویژه به این دلیل که بزرگترین تهدید استراتژیک آن، روسیه، محدودیت‌های کمی از این دست دارد.
پیتر (Peter) از برونسویک (Brunswick) گفت: «ما باید در همه جا، به طور همزمان و به تعداد زیاد، دوباره مسلح شویم. یک دولت اقتدارگرا که به قیمت جمعیت به اقتصاد جنگ روی آورده است، به سادگی سرعت می‌گیرد. بنابراین باید روشن باشد که ما باید سرعت را افزایش دهیم.»