بر اساس پیش‌بینی‌های UBS، انتظار می‌رود HSBC، BNP Paribas و UniCredit بیشترین مبالغ را به سهامداران خود برگردانند که به ترتیب ۱۹.۳ میلیارد یورو، ۱۱.۶ میلیارد یورو و ۸.۸ میلیارد یورو توزیع می‌کنند. © Jason Alden/Bloomberg
بر اساس پیش‌بینی‌های UBS، انتظار می‌رود HSBC، BNP Paribas و UniCredit بیشترین مبالغ را به سهامداران خود برگردانند که به ترتیب ۱۹.۳ میلیارد یورو، ۱۱.۶ میلیارد یورو و ۸.۸ میلیارد یورو توزیع می‌کنند. © Jason Alden/Bloomberg

بانک‌های اروپایی با پرداخت ۱۲۳ میلیارد یورویی، سرمایه‌گذاران را پاداش می‌دهند

سود سهام از سطح قبل از بحران فراتر رفته است در حالی که وام‌دهندگان بازدهی را با بازخرید سهام افزایش داده‌اند

خلاصه

بانک‌های اروپایی در مسیر بازگرداندن نزدیک به ۱۲۳ میلیارد یورو به سهامداران برای دومین سال متوالی هستند، زیرا وام‌دهندگان سود سهام را بالاتر از اوج قبل از بحران مالی خود می‌برند و بازخرید سهام افزایش می‌یابد.

بر اساس تخمین‌های جمع‌آوری‌شده توسط UBS، انتظار می‌رود بزرگترین بانک‌های بورسی اروپا و بریتانیا ۷۴.۴ میلیارد یورو سود سهام و ۴۹ میلیارد یورو بازخرید سهام را هنگام گزارش درآمدهای سال ۲۰۲۴ در هفته‌های آینده اعلام کنند.

مقیاس بازدهی حتی از مجموع فوق‌العاده‌ای که در سال ۲۰۲۳ به سرمایه‌گذاران تحویل داده شد، فراتر می‌رود، زیرا مدیران به دنبال تقسیم سودهای کلانی هستند که با افزایش سریع نرخ بهره به دست آمده و جبران کمبود پرداخت‌ها به سهامداران در طول همه‌گیری کووید-۱۹.

وضعیت کنونی

افزایش بازده سرمایه پس از دوره‌ای رخ می‌دهد که بسیاری از سرمایه‌گذاران از این بخش دوری کردند، که از ارزش‌گذاری‌های پایین، یک دهه پرداخت‌های ناچیز به سهامداران پس از بحران مالی ۲۰۰۸ و مداخله تنظیم‌کننده‌ها در سال ۲۰۲۰ برای جلوگیری از سود سهام و بازخرید سهام رنج می‌برد.

بر اساس پیش‌بینی‌های UBS، انتظار می‌رود HSBC، BNP Paribas و UniCredit بیشترین مبالغ را به سهامداران خود برگردانند که به ترتیب ۱۹.۳ میلیارد یورو، ۱۱.۶ میلیارد یورو و ۸.۸ میلیارد یورو توزیع می‌کنند.

چشم‌انداز صنعت بانکداری اروپا از زمانی که بانک‌های مرکزی شروع به افزایش نرخ بهره در سال ۲۰۲۲ کردند، به طور محسوسی بهبود یافته است، پس از تحمل یک دهه دردناک از نرخ‌های پایین یا منفی. سود بانک‌ها با انتقال سریع‌تر نرخ‌های بهره بالاتر به وام‌گیرندگان نسبت به سپرده‌گذاران، افزایش یافت.

پیش‌بینی‌ها

سهام وام‌دهندگان منطقه یورو در بالاترین سطح خود در تقریباً یک دهه گذشته قرار دارد. اما سرمایه‌گذاران این سوال را مطرح کرده بودند که آیا پرداخت‌های کلان می‌تواند با شروع کاهش نرخ بهره توسط بانک‌های مرکزی پایدار بماند، چیزی که انتظار می‌رود بر درآمد خالص بهره فشار وارد کند - تفاوت بین آنچه بانک‌ها برای سپرده‌ها می‌پردازند و آنچه از وام‌ها و سایر دارایی‌ها به دست می‌آورند.

جروم لگراس، شریک مدیریتی Axiom Alternative Investments، که سهام اکثر بانک‌های بزرگ اروپا را در اختیار دارد، گفت که سطح فعلی بازدهی پایدار است و Axiom انتظار دارد افزایش اندکی در کل بازدهی برای سال ۲۰۲۵ در مقایسه با سال ۲۰۲۴ داشته باشد.

لگراس افزود که سپرده‌های ارزان‌تر، بازپرداخت وام‌گیرندگان با نرخ‌های بالاتر و بازدهی بالاتر از کسب‌وکارهای مبتنی بر کارمزد، چشم‌انداز را بهبود بخشیده است.

وی گفت: «نرخ‌ها در واقع در حال حرکت به سمت دیگری هستند، اما ما همچنین چشم‌انداز بهتری در [درآمد خالص بهره] به دلیل قیمت‌گذاری مجدد کتاب پشتیبان، هزینه‌های سپرده کمتر و کارمزدهای بالاتر می‌بینیم»، به ویژه برای بانک‌هایی که کسب‌وکارهای قوی مبتنی بر کارمزد در مدیریت ثروت و دارایی دارند.

سیتی‌گروپ گفت که انتظار دارد وام‌دهندگان اروپایی ۸۰ میلیارد یورو سود سهام و ۵۴ میلیارد یورو بازخرید سهام در طول سال ۲۰۲۵ اعلام کنند.

نگرانی‌ها

با این حال، ارزش‌گذاری‌ها از همتایان آمریکایی عقب است و بسیاری از وام‌دهندگان اروپایی هنوز با تخفیف نسبت به ارزش دفتری دارایی‌های خود معامله می‌شوند.

جیسون نپیر، رئیس بخش مالی اروپا در بانک سرمایه‌گذاری UBS گفت: «ما فکر می‌کنیم بانک‌های اروپایی برای کاهش درآمد و پرداخت‌ها قیمت‌گذاری شده‌اند که ما آن را نمی‌بینیم.»

نپیر گفت: «ما پیش‌بینی می‌کنیم که وام‌دهندگان سود سهام و بازخرید سهام به ارزش ۱۰ درصد از ارزش بازار یا بیشتر را در هر یک از سه سال آینده ارائه دهند: دو برابر کل بازار سهام.»

همچنین نگرانی‌های فزاینده‌ای وجود دارد که یک رژیم نظارتی ملایم‌تر ایالات متحده تحت ریاست جمهوری دونالد ترامپ می‌تواند بانک‌های اروپایی را حتی در بازارهای داخلی خود کمتر رقابتی کند و تخفیف ارزش‌گذاری را گسترده‌تر کند.

آندره‌آ اورسل، رئیس UniCredit، روز سه‌شنبه در مجمع جهانی اقتصاد در داووس گفت: «در حال حاضر، انتظار این است که ایالات متحده از نظر مقررات کمتر، جلوتر از اروپا باشد. و با توجه به اینکه بانک‌های آمریکایی در اروپا فعالیت می‌کنند، این امر ما را در یک موقعیت رقابتی نامناسب قرار می‌دهد.»