وقتی حدود 40 دقیقه با قایق موتوری از ساحل دور می‌شوید، دریاچه ولتا، بزرگترین دریاچه مصنوعی در آفریقا، مانند دریای آزاد به نظر می‌رسد. با این حال، بخش‌هایی از این دریاچه غنایی در واقع یک مزرعه پرورش ماهی غول‌پیکر است. میلیون‌ها تیلاپیا، یک ماهی آب شیرین محبوب که غنایی‌ها معتقدند بهترین نوع آن سرخ شده کامل است، در قفس‌هایی زندگی می‌کنند که شبیه استخرهای کم‌عمق بدون ته هستند. ویسنته مالدونادو از تروپو فارمز در Mpakadan توضیح می‌دهد که در اعماق دریاچه کنترل سطح اکسیژن برای جلوگیری از مرگ ماهی‌ها در اثر استرس یا بیماری آسان‌تر است.
این دریاچه فضای زیادی برای قفس‌های ماهی بیشتر دارد. با این حال، تروپو یکی از معدود مزارع بزرگ ماهی در غرب آفریقا است. این قاره با وجود دریاچه‌های بزرگ، خطوط ساحلی طولانی و عاشقان فراوان ماهی، از نظر آبزی‌پروری عقب مانده است، که در دهه گذشته باعث گسترش جهانی صنعت ماهیگیری شده است. جبران این عقب ماندگی می‌تواند مزایای بسیاری داشته باشد، اما موانعی همچنان وجود دارد.
برخلاف سایر نقاط جهان، جایی که ماهی‌های پرورشی حدود 60 درصد از مصرف را تشکیل می‌دهند، آفریقایی‌ها بیشتر ماهی وحشی می‌خورند. در غنا تنها 17 درصد از کل ماهی‌های مصرفی پرورشی هستند. با توجه به اینکه تغییرات آب و هوایی و صید بی‌رویه ذخایر وحشی را به خطر می‌اندازند، مزارع می‌توانند منابع مطمئن‌تری را فراهم کنند و نیاز به واردات گران‌قیمت را کاهش دهند (40 درصد از ماهی‌هایی که آفریقایی‌ها می‌خورند از خارج می‌آیند). اگر درست انجام شود، می‌تواند برای محیط زیست نیز بهتر باشد و ارز خارجی را از طریق صادرات به ارمغان آورد.
چرا پرورش ماهی رونق نگرفته است؟ مشکل اصلی پول است. پس از راه‌اندازی، آبزی‌پروری می‌تواند سودآورتر از ماهیگیری سنتی باشد، اما چند ماه طول می‌کشد تا ماهی‌های کوچک به اندازه کافی بزرگ شوند تا به فروش برسند. اکثر ماهیگیران پول یا اعتبار کافی برای تغییر ندارند. هنگامی که یک مزرعه راه‌اندازی می‌شود، تغذیه ماهی‌ها و اطمینان از اینکه بیش از حد گرم نمی‌شوند یا در اثر بیماری نمی‌میرند، در مناطقی با زیرساخت‌های ضعیف گران‌تر است. شبکه‌های برق غیرقابل اعتماد، تأمین انرژی زنجیره‌های سرد قابل اعتماد را دشوار می‌کند. جاده‌های نامناسب و تعرفه‌های بالا مانع از رسیدن ماهی به بازارهای منطقه‌ای و خارجی می‌شود.
پیوندهای تجاری و زیرساخت‌های بهتر نیز کمک خواهد کرد. اعتبارات ارزان‌تر برای پرورش‌دهندگان مشتاق ماهی نیز مفید خواهد بود. اگر غرب آفریقا بتواند به طور جدی وارد آبزی‌پروری شود، این حرکت می‌تواند فراتر از مرزهایش طنین‌انداز شود.