Hannah Kuchler در لندن - 11 فوریه 2025
بهار گذشته، کلوئی، یک دختر ۱۵ ساله که در ایالت جورجیا در ایالات متحده زندگی می‌کند، گیر کرده بود. او رژیم غذایی با یک متخصص تغذیه و ورزش با یک مربی شخصی را امتحان کرده بود، اما وزنش تکان نمی‌خورد. او احساس خجالت و افسردگی می‌کرد و برای حمل کیف سنگین مدرسه‌اش مشکل داشت. وقتی مادرش پیشنهاد کرد که یک داروی کاهش وزن را امتحان کند، کلوئی آن را یک "معجزه" دید. او به یاد می‌آورد: "من گفتم، 'خدای من، خدا را شکر که یک راه حل وجود دارد.'"
این نوجوان از سندرم تخمدان پلی کیستیک رنج می‌برد که زنان را مستعد چاقی می‌کند. پزشکان قرص ضد بارداری را برای کاهش برخی از علائم پیشنهاد داده بودند، اما هیچ چیز برای رفع چاقی وجود نداشت و مادرش نگران اثرات طولانی مدت آن بر سلامتی او بود.
پس از مصرف سماگلوتاید، ماده فعال موجود در وگووی، به مدت نه ماه، کلوئی ۲۵ پوند (۱۱ کیلوگرم) وزن کم کرده است. او صبح‌ها با حالت تهوع از خواب بیدار می‌شود - یک عارضه جانبی رایج - اما این را به عنوان بهایی می‌بیند که ارزش پرداختن دارد. او اغلب از قبل احساس ناخوشی می‌کرد. او می‌پذیرد که احتمالاً نیاز دارد این تزریق را برای تمام عمر انجام دهد، اما امیدوار است که او را از بیماری‌هایی مانند دیابت محافظت کند.
او می‌گوید: "من ترجیح می‌دهم لاغر و از خودم راضی باشم، تا اینکه چاق، دارای اضافه وزن باشم و احساس خوبی نسبت به خودم نداشته باشم. این خیلی عالیه."
کلوئی یکی از بسیاری از نوجوانانی است که از Mochi Health، یک پلتفرم پزشکی از راه دور مستقر در سان فرانسیسکو، استفاده کرده‌اند که یک کلینیک کودکان را در سال ۲۰۲۳ راه‌اندازی کرد. Myra Ahmad، بنیانگذار آن، زمانی که بیماران بزرگسالی که داروهای کاهش وزن مصرف می‌کردند، پرسیدند که آیا می‌توانند برای فرزندانشان نیز نسخه بگیرند، فرصتی را دید.
او توضیح می‌دهد که اغلب والدین "سعی کرده‌اند و سعی کرده‌اند و سعی کرده‌اند" راه حل‌های دیگری را امتحان کنند. برخی حتی کودکان را برای درمان بستری فرستاده بودند. Ahmad می‌گوید: "آنها درمانده شده‌اند و می‌خواهند چیزی را امتحان کنند که کارساز باشد."
نرخ چاقی از سال ۱۹۷۵ در سطح جهانی بیش از سه برابر شده است، طبق گفته سازمان بهداشت جهانی، و در میان کودکان و نوجوانان تقریباً پنج برابر افزایش یافته است. از آنجایی که دسترسی به غذای ناسالم افزایش یافته و فعالیت بدنی کاهش یافته است، فدراسیون جهانی چاقی، که نماینده کارشناسان، پزشکان و بیماران است، پیش‌بینی می‌کند که حدود ۲۵۰ میلیون کودک تا سال ۲۰۳۰ چاق خواهند بود.
این فدراسیون همچنین پیش‌بینی می‌کند که اکثریت قریب به اتفاق کشورها احتمالاً در دستیابی به هدف سازمان بهداشت جهانی مبنی بر حفظ چاقی کودکان در نرخ‌های سال ۲۰۱۰ در سال جاری ناکام خواهند ماند. و این مشکل به طور فزاینده‌ای پرهزینه است. در ایالات متحده، هزینه‌های پزشکی مادام العمر درمان یک کودک ۱۰ ساله که چاق است - طبقه‌بندی شده به عنوان داشتن BMI بالاتر از ۹۵ درصد برای سن خود - تا ۲۰,۰۰۰ دلار بیشتر از کودکی با وزن طبیعی است، حتی اگر کودک دوم در بزرگسالی اضافه وزن پیدا کند. در بریتانیا، که به عنوان یکی از بدترین کشورها از نظر چاقی در اروپا رتبه‌بندی می‌شود، بستری شدن افراد چاق زیر ۱۷ سال در بیمارستان‌ها در یک دهه تقریباً سه برابر شده است.
اما نبردی بر سر نحوه درمان چاقی دوران کودکی بین دو گروه در حال شکل‌گیری است که هر کدام معتقدند رویکردشان بهترین منافع جوانان را در نظر دارد. در یک طرف، دانشمندان و پزشکان، از جمله آکادمی اطفال آمریکا، قرار دارند که می‌خواهند از داروها، همراه با تغییرات در شیوه زندگی، برای متوقف کردن چاقی استفاده کنند. در طرف دیگر، پزشکان و محققانی هستند که نگران هستند که ما هیچ ایده‌ای نداریم که آمپول‌های کاهش وزن چگونه بدن‌های در حال رشد کودکان را شکل می‌دهند، چه رسد به سلامت بلندمدت آنها.
این بحث تنها یکی از بحث‌های بسیاری است که نسل جدید درمان‌های کاهش وزن به راه انداخته است. آنها به عنوان راه حلی برای شرایط سرسخت و تهدید کننده زندگی مانند بیماری قلبی و دیابت مطرح شده‌اند - حتی آلزایمر و اعتیاد. اما آنها همچنین ترس‌هایی را در مورد یک جامعه به طور فزاینده پزشکی شده که بیش از حد به مداخلات دارویی تکیه می‌کند، دامن زده‌اند.
یک سوال اقتصادی و اخلاقی نیز وجود دارد: آیا درست است برای حل مشکلی که ریشه در صنعت دیگری دارد، یعنی فراوانی غذای آشغال ارزان، به صنعت داروسازی تکیه کنیم؟ هر دو بازار در حال گسترش هستند: تحلیلگران پیش‌بینی می‌کنند که بازار جهانی داروهای چاقی تا سال ۲۰۳۰ می‌تواند ارزشی در حدود ۱۰۵ میلیارد دلار داشته باشد، در حالی که محققان انتظار دارند که بازار جهانی فست فود تا سال ۲۰۲۸ به بیش از ۱.۵ تریلیون دلار برسد.
در مورد افراد زیر ۱۸ سال، این استدلال‌ها حتی شدیدتر هستند. در حالی که درمان چاقی بزرگسالان می‌تواند به عنوان درمانی برای اشتباهات گذشته تلقی شود - و کاهش بار سیستم‌های مراقبت‌های بهداشتی - دارو دادن به کودکان می‌تواند آنها را برای بقیه عمر به داروها وابسته کند، پیامدهایی که ممکن است تا بعداً به طور کامل درک نکنند.
۱.۵ تریلیون دلار - اندازه مورد انتظار بازار فست فود در سراسر جهان تا سال ۲۰۲۸
در حالی که هیچ داروی کاهش وزنی در حال حاضر برای کودکان زیر ۱۲ سال تایید نشده است، این داروها به زودی می‌توانند در دسترس کودکان خردسال قرار گیرند. شرکت داروسازی دانمارکی Novo Nordisk در حال حاضر به دنبال تاییدیه در ایالات متحده و اروپا برای درمان چاقی خود Saxenda در کودکان شش سال و بالاتر است، در حالی که رقیب آمریکایی Eli Lilly در حال آزمایش Mounjaro بر روی کودکان ۱۰ ساله‌ای است که همچنین به دیابت نوع ۲ مبتلا هستند.
برخی از منتقدان مقایسه‌هایی با داروهای ضد افسردگی انجام می‌دهند، که به گفته آنها اغلب به عنوان یک چسب زخم برای مشکلات پیچیده سلامت روان استفاده می‌شوند و هم توجه و هم منابع را از راه حل‌های عمیق‌تر ریشه‌ای منحرف می‌کنند.
Naveed Sattar، استاد پزشکی قلب و متابولیک در دانشگاه گلاسکو، استدلال می‌کند که کمک به کودکان برای کاهش وزن اضافی خطرناک باید کیفیت زندگی آنها را آنقدر بهبود بخشد که بر خطرات آن غلبه کند.
اما او این معضل را نیز می‌بیند. او می‌پرسد: "از طرف دیگر، آیا درست است که کودکان بسیار خردسال را به دلیل آنچه که تا حدی یک مسئله اجتماعی است، با داروها درمان کنیم؟" "من جوابی ندارم."
ده‌ها هزار نوجوان در حال حاضر یک تزریق هفتگی برای کمک به کاهش وزن خود انجام می‌دهند. بر اساس تحقیقات دانشگاه میشیگان، بیش از 60,000 نفر در ایالات متحده بین 12 تا 25 سال در سال 2023 داروهای کاهش وزن مصرف می‌کردند و با افزایش عرضه داروها، احتمالاً این تعداد افزایش یافته است.
در حالی که داروسازان هنوز نمی‌توانند از پس تقاضای بزرگسالان برآیند - Novo Nordisk گزارش داده است که بیش از 50 درصد افزایش در فروش سالانه داروهای چاقی خود در هفته گذشته داشته است که فراتر از انتظارات بوده است - آنها همچنین در حال آزمایش داروها بر روی کودکان بوده‌اند، تا حدی به این دلیل که تنظیم‌کننده‌ها اغلب آزمایش‌های کودکان را الزامی می‌دانند.
Sattar می‌گوید چاقی یک "فاجعه" برای سلامت جسمی و روانی کودک است و مزایای این داروها احتمالاً بیشتر از خطرات آن است.
یک آزمایش از Wegovy که در سال 2022 منتشر شد و توسط این شرکت حمایت مالی شد، نشان داد که در مقایسه با شرکت‌کنندگانی که دارونما دریافت کرده‌اند، نوجوانانی که این دارو را مصرف می‌کنند نه تنها وزن کم کرده‌اند، بلکه بهبودهایی را در عوامل خطر برای بیماری‌های قلبی-متابولیک، مانند قند خون بالا و سطوح آنزیمی که نشان‌دهنده آسیب کبدی است، مشاهده کرده‌اند.
Karla Lester، یک متخصص اطفال و مربی زندگی مستقر در ایالات متحده که این داروها را در کنار مداخلات و مربیگری در شیوه زندگی تجویز می‌کند، می‌گوید که یکی از بیماران نوجوانش، که سطوح قند خون بالایی را نشان می‌داد و به عنوان پیش دیابتی طبقه‌بندی شده بود، پس از مصرف دوز کم Ozempic به مدت هشت ماه موفق شد این وضعیت را معکوس کند.
او می‌گوید: "اینها ابزارهای بالقوه بسیار قدرتمند و موثر برای سلامت متابولیک هستند."
مانند بزرگسالان مبتلا به چاقی، کودکان دارای اضافه وزن بیشتر در معرض خطر ابتلا به دیابت، مشکلات قلبی و کبدی هستند. اما هر چه زودتر این بیماری‌ها ایجاد شوند، تأثیر بیشتری خواهند داشت: طبق یک مطالعه بزرگ مقیاس اخیر، تشخیص دیابت نوع 2 در سن 30 سالگی می‌تواند امید به زندگی فرد را تا 14 سال کاهش دهد، که بسیار بیشتر از زمانی است که این بیماری بعداً ظاهر می‌شود.
Sattar می‌گوید بسیاری از نوجوانان دارای اضافه وزن مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند و در نهایت احساس انزوا می‌کنند. یک مطالعه بر روی تقریباً 7,000 نوجوان مبتلا به چاقی نشان داد که افرادی که از این نوع دارو، معروف به GLP-1، استفاده می‌کردند، یک سوم کمتر احتمال داشت که افکار خودکشی داشته باشند یا اقدام به خودکشی کرده باشند.
او می‌گوید: "بسیاری از کودکان خردسال که با چاقی زندگی می‌کنند بسیار بدبخت هستند."
اما دیگران نگران هستند که متخصصان اطفال بدون در نظر گرفتن مناسب راه‌هایی که می‌توانند به سلامت کودکان آسیب برسانند، به سراغ این داروها بروند.
در کوتاه مدت، نوجوانان از همان عوارض جانبی رایج بزرگسالان رنج می‌برند، به طوری که 62 درصد از شرکت کنندگان در آزمایش علائم گوارشی مانند استفراغ و اسهال را تجربه می‌کنند. در درازمدت، یک مطالعه بسیار بزرگ اخیر در بزرگسالان نشان داد که بین مصرف داروها و خطر بالاتر اختلالات مفصلی، کلیوی و پانکراسی ارتباط وجود دارد.
دانشمندان هنوز درک بسیار کمی از نحوه رشد و نمو بدن‌ها دارند و این یک سوال باز است که آیا این داروها می‌توانند در رشد، هورمون‌ها یا تراکم استخوان در دوران نوجوانی اختلال ایجاد کنند یا خیر.
Dan Cooper، استاد اطفال در دانشگاه کالیفرنیا، می‌گوید: "نوجوانی یک دوره بحرانی رشد و نمو است. یک توالی از رویدادهای فیزیولوژیکی و بیولوژیکی وجود دارد که در آن عضله در حال رشد است، استخوان در حال معدنی شدن است، مغز به رشد خود ادامه می‌دهد."
فرآیندهای حیاتی که در دوران بلوغ رخ می‌دهند، مانند تقویت استخوان، بعداً در زندگی قابل تکرار نیستند و پیگیری بسیاری از آنها دشوار است، او توضیح می‌دهد. "اینطور نیست که ما بتوانیم یک آزمایش خون انجام دهیم که به شما بگوید کجا هستید."
او اضافه می‌کند که سوابق از قبل نشان دهنده "افزایش نمایی" در نسخه‌های داروها است، اما سلامت نوجوانانی که در واقع آنها را مصرف می‌کنند به روشی سازگار و در مقیاس بزرگ نظارت نمی‌شود.
Cooper اشاره می‌کند که تاکنون نتایج نشان می‌دهد که اگر افرادی که از داروهای چاقی استفاده می‌کنند، مصرف آنها را متوقف کنند، وزن دوباره اضافه می‌شود. او می‌پرسد: "آیا انتظار داریم این کودکان 13 و 14 ساله این داروها را برای بقیه عمر خود مصرف کنند؟"
او اضافه می‌کند: "ایده شروع این داروها در سن شش سالگی - این جایی است که من واقعاً مخالفت می‌کنم."
بسیاری از پزشکان همچنین نگران خطر ابتلا به اختلالات خوردن در جوانان هستند. در حالی که برخی از والدین ممکن است واقعاً بهترین منافع فرزند خود را در نظر داشته باشند، نگرانی وجود دارد که دیگران به سادگی عادات غذایی مشکل‌ساز خود را به فرزندان خود منتقل کنند.
Lester، متخصص اطفال و مربی زندگی، می‌گوید که او از والدینی که "کاملاً مشکل دارند و در فرهنگ رژیم گیر کرده‌اند" محتاط است، به همین دلیل است که او به نوجوانان در کنار والدینشان مربیگری می‌کند، همچنین تجویز درمان و آزمایش خون، به علاوه نظارت دقیق بر میزان وزن کم کردن آنها. او اضافه می‌کند که اگر نوجوانان با یک متخصص کار نکنند، "قطعاً یک نگرانی" وجود دارد.
اگر شما کسی را از سالم به بی‌اشتهایی عصبی تبدیل کنید، آنها فقط به این دلیل که دارو را قطع می‌کنید، به حالت عادی برنمی‌گردند. بنابراین این نوع دیگری از حبس ابد است
خطر سوء استفاده مشکل دیگری است، به خصوص اگر افراد زیر 18 سال بتوانند بدون اطلاع یا رضایت والدین خود به داروها دسترسی پیدا کنند، شاید از داروخانه‌های آنلاین. وقتی نسخه‌های قرصی داروها وارد بازار شوند - همانطور که بسیاری پیش‌بینی می‌کنند در چند سال آینده وارد بازار خواهند شد - ممکن است دسترسی جوانان به آنها بدون اطلاع والدینشان آسان‌تر شود.
Tom Hildebrandt، که برنامه اختلالات خوردن و وزن را در بیمارستان Mount Sinai در نیویورک رهبری می‌کند، توضیح می‌دهد که چگونه - علاوه بر دیدن شواهدی مبنی بر اینکه افراد مبتلا به اختلالات خوردن شناخته شده از این دارو استفاده می‌کنند - او شروع به برخورد با افرادی کرد که پس از استفاده از آنها در اوایل سال 2023 شروع به نشان دادن علائم بی‌اشتهایی کرده بودند. بسیاری از آنها تزریق‌ها را به دلایل زیبایی شروع کرده بودند، اما سپس دچار اختلال خوردن شدند.
او می‌گوید: "مشکل این است که اگر شما کسی را از سالم به بی‌اشتهایی عصبی تبدیل کنید، آنها فقط به این دلیل که دارو را قطع می‌کنید، به حالت عادی برنمی‌گردند. بنابراین این نوع دیگری از حبس ابد است."
امروزه، تقریباً یک نفر از هر نه یا ده آمریکایی دچار اختلال خوردن می‌شود، اما Hildebrandt پیش‌بینی می‌کند که این داروها می‌توانند شیوع آن را به یک نفر از هر 7.5 یا 8 افزایش دهند.
Hildebrandt پیشنهاد می‌کند که باید الزامی برای یک بررسی روانشناختی "طولانی و مفصل" از بیماران نوجوان قبل از تجویز داروهای کاهش وزن وجود داشته باشد، همانطور که آنها در Mount Sinai برای بیماران زیر 18 سال که در حال بررسی جراحی چاقی هستند، یک روش برای کوچک کردن حجم معده، انجام می‌دهند.
برای بسیاری از منتقدان، توجیه تجویز داروهای کاهش وزن به کودکان - با تمام خطرات و ناشناخته‌ها - در حالی که راه‌های جایگزین اثبات شده‌ای برای مقابله با چاقی وجود دارد، دشوار است.
دانشمندان می‌گویند خدمات بهداشتی می‌توانند کمک‌های تغذیه‌ای بیشتری به مادران باردار ارائه دهند: محققان دریافته‌اند که مصرف مکمل‌های ویتامین در دوران بارداری می‌تواند شانس ابتلای کودکان دو ساله به چاقی را به نصف کاهش دهد.
رویکرد دیگر مالیات بیشتر بر مواد غذایی ناسالم است: یک مطالعه نشان داد که مالیات بریتانیا بر نوشیدنی‌های شیرین، که در سال 2018 به اجرا درآمد، چاقی را در دختران 10 و 11 ساله در بریتانیا 8 درصد کاهش داد.
برای کودکان و نوجوانانی که قبلاً به چاقی مبتلا شده‌اند، مربیگری فشرده تغییر رفتار، که هدف آن بهبود رژیم غذایی، ورزش و سلامت روان است، نشان داده شده است که کمک می‌کند. آکادمی اطفال آمریکا 26 ساعت پشتیبانی را در طول سه تا 12 ماه توصیه می‌کند، که ترجیحاً به صورت حضوری انجام شود و کل خانواده را درگیر کند. غذای سالم‌تر مدرسه و آموزش تربیت بدنی بیشتر نیز نتایج مثبتی به همراه دارد.
اکثر آزمایش‌های داروی چاقی داروها را به صورت جداگانه آزمایش نمی‌کنند - اگرچه یک گروه از بیماران دارو مصرف می‌کنند و گروه دیگر دارونما، هر دو گروه نیز مداخلاتی مانند راهنمایی در مورد تغذیه سالم و ورزش دریافت می‌کنند، بنابراین اثرات ترکیبی را می‌توان اندازه‌گیری کرد.
اما Cooper، از USC، استدلال می‌کند که این نوع مداخلات "ضعیف" هستند - بسیار کمتر از پشتیبانی توصیه شده توسط AAP و دیگران. او معتقد است اگر گروهی که دارو مصرف نمی‌کنند از مربیگری فشرده‌تر بهره‌مند شوند، مقایسه عادلانه‌تر خواهد بود.
با این حال، به گفته Cooper، دستورالعمل‌های AAP به دلیل کمبود پول و زمان "اجرای بسیار دشواری" دارند. در بریتانیا، NHS کلینیک‌هایی را راه‌اندازی کرده است که این نوع مراقبت را برای حدود 3,000 کودک چاق ارائه می‌دهند - اما این به هیچ وجه به یک نفر از هر هفت نفر زیر 18 سال در انگلیس که تخمین زده می‌شود به چاقی مبتلا باشند، نزدیک نیست.
این پزشک در تلاش است بگوید که تصدیق می‌کند که این موضوع "مسئله ساده‌ای" نیست. او همچنین اعتراف می‌کند که ممکن است نقشی برای داروها در درمان کودکان دیابتی، که در حال حاضر به انسولین وابسته هستند، در صورت نظارت دقیق، وجود داشته باشد.
اما به طور کلی، او استدلال می‌کند که پزشکان و جامعه باید راه‌هایی را برای آسان‌تر کردن کاهش وزن کودکان به جای فرض اینکه یک دارو می‌تواند یک راه حل جادویی باشد، پیدا کنند.
او به عنوان مثال به درمان‌های سرطان اشاره می‌کند که برای کودکان با وجود عوارض جانبی وحشتناک تجویز می‌شوند. او می‌گوید: "ما این کار را از نظر اخلاقی انجام می‌دهیم، زیرا می‌دانیم که اگر آنها را درمان نکنیم، می‌میرند." "نکته من در مورد چاقی این است که راه‌های دیگری برای درمان آن وجود دارد."
تصویرسازی داده‌ها توسط Clara Murray