«شوهرم یک نور در تپه دید»، لوری بیلوتا توضیح می‌دهد. او در حیاط خلوت خود در پاسادنا ایستاده و به سمت دره ایتون، یک مکان محبوب برای پیاده‌روی، اشاره می‌کند. چشمانش به نقطه‌ای خیره شده است که آتش‌سوزی ایتون در 7 ژانویه در آنجا شعله‌ور شد. در چند ثانیه‌ای که باب، شوهرش، فریاد زد «آتش!»، شعله‌ها به قد او رسیده بودند. سپس «کل کوه منفجر شد. فقط شعله‌های آتش همه جا بود». این زوج گربه‌های سیامی خود را برداشتند و به سمت جنوب به طرف امنیت رانندگی کردند. به طرز معجزه‌آسایی خانه‌شان سالم ماند.
آتش‌سوزی ایتون یکی از چندین آتش‌سوزی است که شهرستان لس‌آنجلس را درنوردیده است. حداقل 24 نفر جان باخته‌اند و بیش از 12000 ساختمان تخریب شده‌اند. بخش‌هایی از آلتادنا، محله‌ای با درآمد متوسط که توسط اخگرهای ناشی از باد به آتش کشیده شده است، به نظر می‌رسد که بمبی منفجر شده باشد. تنها بقایای کوچکی—یک کامیون اسباب‌بازی، یک تاب، یک درخت لیموی بسیار مقاوم—در میان خاکسترها باقی مانده است.
با وجود بادهای شدید و نبود باران، آتش‌سوزی‌ها هنوز مهار نشده‌اند. کارشناسان پیش‌بینی می‌کنند که این آتش‌سوزی‌ها پرهزینه‌ترین در تاریخ آمریکا خواهند بود: نه به دلیل اندازه آنها، بلکه به دلیل جایی که در آن شعله‌ور شده‌اند. با نزدیک به 10 میلیون نفر جمعیت، شهرستان LA پرجمعیت‌تر از 40 ایالت از 50 ایالت آمریکا است. بسیاری از ساکنان لس‌آنجلس در محله‌های خوش‌منظره‌ای زندگی می‌کنند که در دامنه کوه‌ها قرار دارند و در برابر آتش‌سوزی‌های جنگلی بسیار آسیب‌پذیر هستند. یک خانه معمولی در پاسیفیک پالیسیدز، منطقه‌ای مجلل که توسط شعله‌ها ویران شد، قبل از آتش‌سوزی بیش از 3 میلیون دلار قیمت داشت.
حتی در حالی که آتش‌نشانان با شعله‌های آتش مبارزه می‌کنند، مردم محلی دو سؤال می‌پرسند. لس آنجلس چگونه می‌توانست برای این فاجعه بهتر آماده شود؟ و چگونه دومین شهر بزرگ آمریکا را تغییر خواهد داد؟
آتش‌سوزی‌ها به دلیل توپوگرافی و خشکی، در اطراف لس آنجلس رایج هستند، اما عوامل متعددی به قدرت تخریب آنها افزوده است. تغییرات آب و هوایی خطر آتش‌سوزی را افزایش داده است. کالیفرنیا شاهد «شلاق» آب و هوایی بیشتری است، جایی که آتش‌سوزی‌ها به دنبال بارندگی‌های شدید رخ می‌دهند. لس آنجلس در طول دو سال گذشته با جریان‌های جوی بمباران شد و باران شدیدتری نسبت به معمول بارید. پوشش گیاهی LA شکوفا شد. اما عدم بارندگی از ماه مه باعث خشک شدن همان گیاهان شد و آنها را برای سوختن آماده کرد.
این موضوع کمکی نمی‌کند که گونه‌های غیربومی در کوه‌های اطراف LA تکثیر شده‌اند. علف‌های مهاجم، بوته‌زارهای مقاوم در برابر آتش را در دامنه‌ها جایگزین کرده‌اند. تحقیقات پاتریک براون از مؤسسه پیشرفت نشان می‌دهد که پاکسازی پوشش گیاهی قابل اشتعال در اطراف لس آنجلس می‌تواند شدت آتش‌سوزی را در سال 2050 نسبت به امروز تقریباً 15٪ کاهش دهد. اما قوانین فدرال و ایالتی اغلب مستلزم بررسی‌های زیست‌محیطی سنگینی هستند که می‌تواند سوزاندن کنترل‌شده را برای سال‌ها به تأخیر بیندازد.
آیین نامه ساختمانی شهر نسبتاً سختگیرانه است و خانه‌های جدید را ملزم به مقاومت نسبی در برابر آتش می‌کند. اما NIMBYism ساخت خانه‌های جدید را به طور کلی دشوار می‌کند، بنابراین بسیاری از سهام موجود مربوط به قبل از تقویت آیین نامه ساختمانی است. محله‌های قدیمی، پر از خانه‌هایی با قطعات چوبی قابل اشتعال، به دامنه‌ها کشیده شده‌اند. جاده‌های باریک و پرپیچ‌وخم از میان دره‌ها عبور می‌کنند و فضای کمی برای ماشین‌های آتش‌نشانی یا تخلیه انبوه باقی می‌گذارند. در بخش‌های غیرثبت‌شده شهرستان LA، مانند آلتادنا، تقریباً 90 درصد خانه‌ها قبل از سال 1990 ساخته شده‌اند. در واقع، بیشترین سهم خانه‌ها در دهه 1950 در طول رونق ساخت‌وساز پس از جنگ LA ساخته شده‌اند.
سیاست‌های کالیفرنیا نیز مانع پاسخگویی LA به آتش‌سوزی‌ها شده است. نه به این دلیل که آب از شهرها برای نجات «یک ماهی اساساً بی‌ارزش به نام قزل‌آلای بدبو» منحرف شده است، همانطور که دونالد ترامپ در تروث سوشال نوشت. اما علاقه ایالت به سیاست‌گذاری از طریق رأی‌گیری (یعنی همه‌پرسی) تأمین مالی خدمات عمومی، مانند آتش‌نشانی را دشوارتر کرده و بازار بیمه خانه کالیفرنیا را تحریف کرده است. در سال 1978، کالیفرنیایی‌ها به کاهش نرخ مالیات بر دارایی و محدود کردن افزایش‌های آتی رای دادند. درآمدهای مالیاتی محلی کاهش یافت. برای جبران کمبود مالی، شهرها هزینه هایی را بر روی پروژه های توسعه تحمیل کردند که هزینه ساخت و ساز جدید را افزایش داد.
در سال 1988، ابتکار رای‌گیری دیگری، پیشنهاد 103، میزان افزایش نرخ بیمه توسط بیمه‌گران را محدود کرد. بنابراین حق بیمه‌ها منعکس کننده ریسک واقعی (و رو به افزایش) داشتن خانه‌هایی با مقاومت ناکافی در برابر آتش در پرخطرترین مناطق نیستند. چندین شرکت بیمه، به دلیل عدم توانایی در پرداخت هزینه بیمه اتکایی، ایالت را ترک کرده‌اند. کمیسر بیمه کالیفرنیا هفته گذشته بیمه‌گران را از لغو بیمه‌نامه‌های مشتریانی که در مناطق آسیب‌دیده از آتش‌سوزی زندگی می‌کنند به مدت یک سال منع کرد، بنابراین ایالت را برای بیمه‌گران نامطلوب‌تر کرد.
وقتی دودها برطرف شوند، آتش‌سوزی‌ها می‌توانند لس‌آنجلس را از چندین جهت تغییر دهند. برای شروع، پیامدهای سیاسی خواهد داشت. کارن باس، شهردار این شهر، علیرغم هشدارهای آب و هوایی آتش‌سوزی به غنا سفر کرد. برای شهرداران غیرعادی نیست که سفرهای خارجی انجام دهند و خانم باس فقط بر بخشی از شهرستان ریاست می‌کند—اینکه آلتادنا یا پاسادنا چقدر برای آتش‌سوزی جنگلی آماده هستند به او مربوط نیست. اما غیبت او در زمانی که شهر در حال سوختن بود ممکن است برای رای دهندگان خوشایند نباشد، و خانم باس سال آینده با انتخاب مجدد روبرو است. پاسخ او به آتش سوزی ها به طور برجسته در آن مبارزات انتخاباتی به نمایش در خواهد آمد.
برخی از ساکنان ممکن است مهاجرت کنند. نظرسنجی اخیر مؤسسه سیاست عمومی کالیفرنیا (PPIC)، یک اتاق فکر، نشان می‌دهد که یک چهارم ساکنان لس‌آنجلس برای جلوگیری از اثرات تغییرات آب و هوایی به فکر نقل مکان بوده‌اند. با این حال، آمریکایی‌ها به طور کلی بیشتر به مناطق پرخطر نقل مکان می‌کنند، نه دور از آنها. تهدید بزرگ‌تر برای رشد جمعیت LA این است که ممکن است هزینه مسکن با جستجوی ساکنان لس‌آنجلس که در اثر آتش‌سوزی آواره شده‌اند، برای مکانی برای زندگی افزایش یابد. حدود 47 درصد از ساکنان لس‌آنجلس که در سال 2023 توسط PPIC مورد بررسی قرار گرفتند، گفتند که به دلیل هزینه‌های مسکن به فکر ترک این شهر افتاده‌اند.
یک سوال بزرگ دیگر این است که آیا لس‌آنجلس بهتر بازسازی خواهد شد؟ میزبانی برخی از بازی‌های جام جهانی در سال 2026، سوپر بول در سال 2027 و بازی‌های المپیک در سال 2028 ذهن‌ها را متمرکز خواهد کرد. مقامات می‌خواهند به جهان نشان دهند که LA بهبود یافته است. گاوین نیوسام، فرماندار دموکرات این ایالت، می‌گوید در حال سازماندهی "طرح مارشال" برای این شهر است، اشاره‌ای به کمکی که آمریکا به اروپا برای بازسازی پس از جنگ جهانی دوم فرستاد. او می گوید: «ما در حال حاضر تیمی داریم که به دنبال بازسازی مجدد LA 2.0 است.» به این منظور، او دستور اجرایی برای تسریع بازسازی خانه‌ها در مناطق سوخته صادر کرد.
خانه‌های جدید مشمول قوانین آتش‌سوزی مدرن خواهند بود که کمک خواهد کرد. استفانی پینستل، که مرکز کالیفرنیا برای جوامع پایدار در دانشگاه کالیفرنیا، لس‌آنجلس را اداره می‌کند، فکر می‌کند که شهر باید از این فرصت برای کاهش کمبود مسکن خود با ساخت محله‌های متراکم‌تر و چند منظوره استفاده کند. او پیشنهاد می کند که می توانید آپارتمان های مجللی داشته باشید، "اما سپس مکان هایی دارید که خدمتکار نظافت می تواند در آنجا زندگی کند و مجبور نباشد یک ساعت و نیم با اتوبوس در سراسر شهر رفت و آمد کند." آقای بیلوتا با نگاهی به دره سوخته ایتون، به چند عمارت در بالای تپه در آن سوی راه اشاره می کند. پس از اینکه یک آتش‌سوزی بزرگ آنها را در سال 1993 نابود کرد، عمارت‌های بزرگتری به جای آنها ساخته شد. او فکر می کند این بار هم همین اتفاق خواهد افتاد. او می گوید: «خانه‌های بزرگتری در آنجا ساخته خواهد شد. "این فقط یک حدس است." ■