خشم کشاورزان اروپا

همانطور که ویک بروتون تماشا می کرد که صدها تراکتور برای یافتن جای پارک در مرکز لندن رقابت می کنند، توضیح داد که هرگز خود را یک فرد سیاسی نمی دانست. اما مانند هزاران نفر دیگری که از سراسر کشور در یک بعد از ظهر سرد ماه فوریه به اینجا سفر کردند، این کشاورز خوک از مناطق روستایی سامرست اکنون از برنامه دولت کارگر برای مجبور کردن کشاورزان به پرداخت مالیات بر ارث به شدت خشمگین است.

بروتون گفت: "من واقعاً، صادقانه، کاملاً خشمگین هستم"، زیرا تراکتورهای بیشتر و حتی تعدادی تانک ماکت، جاده ای را که از ساختمان های پارلمان تا میدان ترافالگار امتداد داشت، پر کردند.

در میان بوق های ممتد، پرچم های بریتانیا و پلاکاردها که وزرای دولت را دروغگو و دزد می خواندند، سیاستمداران راستگرا، از جمله رهبر حزب محافظه کار، کمی بادنوخ، که برای یک عکس یادگاری از یک تراکتور آبی غول پیکر بالا رفت، و نایجل فراژ، رهبر حزب اصلاحات، که پس از ورود از یک اعتراض کشاورزی دیگر در شمال لندن، به دنبال دوربین های تلویزیونی بود، به معترضان پیوستند.

در یک صحنه موقت، تام بردشاو، رئیس اتحادیه ملی کشاورزان، از جمعیت خواست تا برای سازمان دهندگان شادی کنند. تشویق های خودجوش بیشتری برای گرت وین جونز، یوتیوبر ولزی، یکی از چندین اینفلوئنسر رسانه های اجتماعی که به حمایت از کشاورزان برخاسته اند، وجود داشت. وین جونز در میکروفون فریاد زد که وینستون چرچیل از مصیبت کشاورزان "در قبرش خواهد چرخید".

اعتراضاتی مانند این از نوامبر در حال انجام بوده است، زمانی که بریتانیا برنامه هایی را برای وضع مالیات بر ارث بر مزارع هنگام انتقال از یک نسل به نسل دیگر اعلام کرد. دولت پیشنهاد کرده است که حذف معافیت فعلی برای مزارع، حدود 500 میلیون پوند (617 میلیون دلار) درآمد سالانه اضافی جمع آوری خواهد کرد.

جیم مونت، کشاورز زراعی که با پسرش هری از لسترشر در اعتراضات لندن شرکت کرد، گفت: "دولت بریتانیا در حال نابودی حومه بریتانیا است." این دو نگران هستند که پس از مرگ جیم، پسرش مجبور شود برای پوشش مالیات وام بگیرد یا مجبور به فروش شود.

اگرچه حزب کارگر می گوید تنها حدود 500 مزرعه تحت تأثیر قرار می گیرند، اما مالیات بر ارث به یک موضوع مهم برای جامعه کشاورزی تبدیل شده است، حتی در حالی که آنها از جهات مختلف تحت فشار هستند.

بروتون می گوید که جلوگیری از طرح مالیاتی حزب کارگر تنها یک گام اولیه در حل یک بحران گسترده تر است که کشاورزی بریتانیا با آن روبرو است. سوپرمارکت ها، با قدرت خرید عظیم خود، همچنین برای کالاهایی مانند محصولات گوشت خوک که از هزاران خوکی که مزرعه بروتون سالانه تولید می کند، کمتر پرداخت می کنند.

استوارت الکساندر، کشاورزی از کنت که به همراه پدر و برادرش در این اعتراض شرکت کرد، نیز سوپرمارکت ها را به دلیل کاهش سود مزرعه مقصر دانست. خانواده او در سال های اخیر مجبور شده اند یک گله گاو شیری غیر سودآور را بفروشند، ساختمان های مزرعه تغییر یافته را به کارمندان اداری محلی اجاره دهند و مقادیر ناپایدار بدهی را متحمل شوند. الکساندر گفت: "ما در حال حاضر فقط برای پرداخت بهره در حال غرق شدن هستیم." "این سوپرمارکت ها هستند که بیشترین پول را به دست می آورند."

کشاورزان بریتانیایی در ابراز خشم از آنچه که آنها به عنوان اقتصاد سخت پیش روی کسب و کارشان می دانند، تنها نیستند - کشاورزان در سراسر اروپا در حال اعتراض هستند. در بروکسل، کشاورزان بلژیکی سال گذشته به سمت پلیس کود مایع پاشیدند. کشاورزان لهستانی در ماه نوامبر مرز اوکراین را مسدود کردند تا به توافق تجاری بین اتحادیه اروپا و همسایه جنگ زده اش اعتراض کنند. در هلند، جنبش کشاورز-شهروند پنج ساله در محبوبیت افزایش یافته است و اکنون یک کرسی در دولت ائتلافی دارد.

شکایت های خاص در هر کشور متفاوت است - کشاورزان آلمانی به قیمت گازوئیل اعتراض کرده اند، در حالی که فرانسوی ها با یک توافق تجاری با کشورهای آمریکای جنوبی مخالفت کرده اند - اما از دست دادن اعتماد به دولت در مناطق روستایی اروپا جریان دارد.

لارنس مک کی، پژوهشگر دانشگاه ساوتهمپتون که داده های نظرسنجی را مطالعه می کند، گفت: "مناطق روستایی در دهه 1970 و 1980 نسبت به شهرها، مورد اعتمادتر و راضی تر از دموکراسی بودند." به گفته مک کی، اکنون اکثریت مردم در فرانسه، آلمان و اسپانیا می گویند که دولت به نفع مناطق شهری تعصب دارد.

لیز وبستر، بنیانگذار گروه کمپین Save British Farming، که اعتراضات لندن را سازماندهی کرد، می گوید زندگی برای کشاورزان بریتانیایی از دهه 60 بدتر شده است. فروشگاه‌های مواد غذایی ارزان‌قیمت، همراه با مقرراتی که قیمت رشد مواد غذایی را از هزینه خرید آن جدا کرد، شیوه زندگی را تضعیف کرد که نسل‌ها بخشی از حومه شهر بوده است. یارانه های بریتانیا و اتحادیه اروپا زمانی این مدل کسب و کار را تقریباً پایدار می کرد، اما از زمان برگزیت، بخش زیادی از حمایت دولت کاهش یافته است.

برخی از کشاورزان همچنین به تأثیر سیاست‌های زیست‌محیطی و تقاضای زمین از سوی شرکت‌هایی که پانل‌های خورشیدی نصب می‌کنند یا خانه‌ها می‌سازند، اشاره می‌کنند. جیمز و لوسی، کشاورزان مستأجر اهل ریدینگ که از به اشتراک گذاشتن نام خانوادگی خود امتناع کردند، گفتند که می توانند با رها کردن یک مزرعه خالی، بیشتر از استفاده از آن برای کشت گندم، از یارانه های زیست محیطی درآمد کسب کنند.

لوسی گفت: "ما کاملاً از محیط زیست حمایت می کنیم، اما باید تعادلی وجود داشته باشد وگرنه در این کشور غذا تمام می شود."

الی، کشاورز آکسفوردشایر، که از ذکر نام خانوادگی خود خودداری کرد، گفت که نگران تصمیم کاخ بلنهیم در نزدیکی برای نصب یک پارک خورشیدی در زمین خود است. او در حالی که در کابین یک تراکتور زرد نشسته بود، گفت: "این فقط ثبات غذایی را در این کشور تضعیف می کند." الی لیستی از خواسته ها برای کمک به کشاورزان کشور دارد، اما در حال حاضر قصد دارد روی حزب کارگر و مالیات آنها تمرکز کند. او گفت: "یک دولت جدید یک شروع خواهد بود."