امی مک‌گراث، خلبان جنگنده سابق و جانباز جنگی، سرهنگ دوم بازنشسته در سپاه تفنگداران دریایی ایالات متحده است. مایکل اوهانلون رئیس کرسی فیلیپ اچ. نایت در دفاع و استراتژی در موسسه بروکینگز و نویسنده کتاب "تاریخ نظامی برای استراتژیست مدرن: جنگ‌های بزرگ آمریکا از سال 1861" است.
در سال‌های اخیر، پیت هگست، وزیر دفاع، بخشی از جنبشی بوده است که ادغام کامل زنان در نیروهای مسلح ایالات متحده را زیر سوال می‌برد. این طرز فکر استدلال می‌کند که حضور زنان در ارتش منجر به کاهش استانداردهای تناسب اندام و قدرت بدنی شده است که تا حد زیادی مبارزات ملت در میدان جنگ در دوران مدرن را توضیح می‌دهد.
آیا هگست درست می‌گوید؟ و اگر چنین است، آیا باید کاری در مورد آن انجام شود؟ پاسخ ما به هر دو سوال منفی است.
این واقعیت را کنار بگذارید که اکثر مردان جوان آمریکایی امروزه الزامات آمادگی جسمانی نظامی را برآورده نمی‌کنند - و اینکه، بدون زنان، که اکنون 18 درصد از نیروهای نظامی وظیفه فعال را تشکیل می‌دهند، چالش‌های استخدامی اخیر خدمات بسیار بدتر خواهد بود. واقعیت این است که یک رویداد اخیر موسسه بروکینگز با حضور چندین افسر نظامی بازنشسته تاکید کرد که استانداردهای نظامی کاهش نیافته است. استانداردهای آسان‌تری نیز برای زنان اتخاذ نشده است. در تخصص‌های نظامی که نسبتاً افراد کمتری استانداردهای فیزیکی لازم را دارند، مانند پیاده نظام، تراکم‌های کمتری از زنان وجود دارد - همانطور که ممکن است انتظار داشته باشیم.
آنچه در طول دو تا سه دهه گذشته اتفاق افتاده است این است که ارتش کمتر دلبخواهی شده و در مورد استانداردهایی که پرسنل نظامی باید رعایت کنند، مشخص‌تر شده است - عمدتاً به دلیل ادغام زنان. به عنوان مثال، تماشاگران فیلم که دوره مانع شنی افسانه‌ای را در فیلم «یک افسر و یک جنتلمن» در سال 1982 به یاد دارند، ممکن است علاقه‌مند باشند بدانند که این چالش خاص برای هوانوردان آینده نیروی دریایی تغییر کرده است - زیرا تشخیص داده شد که ارتباط محدودی با وظایف اصلی آنها دارد.
با این حال، استانداردهای دیگر هنوز بسیار سخت هستند. امی در اواخر دهه 1990 به عنوان یک خلبان جنگنده صندلی عقب و بعداً خلبان جنگنده وارد ارتش شد - و در حالی که ملزم به تکمیل آن دوره مانع نبود، مجبور بود بسیاری از خواسته‌های فیزیکی دقیق دیگر را برآورده کند. به عنوان مثال، با توجه به احتمال واضح اینکه یک هوانورد دریایی ممکن است مجبور شود بر روی آب اجکت کند، از خلبانان مشتاق امروزی انتظار می‌رود که بتوانند صدها یارد با پوشیدن لباس پرواز به ساحل شنا کنند و در عین حال به حمل یک همرزم زخمی احتمالی به محل امن نیز کمک کنند.
وقتی خلبانان پرواز را یاد می‌گیرند، شبیه‌سازهایی که استفاده می‌کنند نمی‌دانند که آنها مرد هستند یا زن، سفید پوست هستند یا سیاه پوست، یا چیز دیگری در مورد آنها. استانداردهایی که نه تنها برای ارزیابی آمادگی جسمانی کلی، بلکه برای سنجش توانایی انجام یک کار خاص طراحی شده‌اند، باید از نظر جنسیتی خنثی باقی بمانند - و اینطور بوده‌اند. یک ناو هواپیمابر که در دریای ناآرام در یک طوفان شبانه بالا و پایین می‌رود، هیچ اجازه‌ای برای جنسیت، نژاد، مذهب، سن یا هر ویژگی دیگری از کسانی که سعی می‌کنند هواپیماهای خود را روی عرشه قرار دهند، نمی‌دهد.
همین امر در مورد خلبانان نیروی هوایی و هوانوردان ارتش نیز صادق است. به عنوان مثال، از دهه 1970، به زنان در نیروی هوایی اجازه داده شده است که با هواپیماهای خاصی پرواز کنند، که با هواپیماهای پهن‌پیکر شروع شد. در دهه 1990، به آنها اجازه داده شد تا با جنگنده‌ها نیز پرواز کنند - اگر بتوانند همان استانداردهای مردان را برآورده کنند. در طول این دوره، نرخ کلی تصادفات در نیروی هوایی کاهش یافت، و عملکرد هواپیما در سراسر نیرو بسیار عالی بود، با تلفات بسیار اندک، در تمام جنگ‌های ملت از دهه 1990 تا به امروز. در حالی که گاهی اوقات مقاومت فرهنگی در برابر زنان برای بر عهده گرفتن چنین نقش‌هایی وجود داشته است، تجربه ما نشان می‌دهد که در نهایت، اکثر مردان ماهرترین هم تیمی‌ها را می‌خواهند - کسانی که از آنها حمایت می‌کنند و به آنها کمک می‌کنند تا پیروزمندانه از یک مبارزه خارج شوند. وقتی زنان آن استاندارد را برآورده می‌کنند، همانطور که عموماً انجام می‌دهند، با استقبال گرم و قدردانی روبرو می‌شوند.
مثال دیگری از سپاه تفنگداران دریایی را در نظر بگیرید. سال‌ها پیش، به سربازانی که در جزیره پاریس، کارولینای جنوبی آموزش می‌دیدند، تعداد مشخصی فشار برای تکمیل یا مقدار معینی زمان برای دویدن سه مایل داده می‌شد. گاهی اوقات - مثلاً در دوران کلینتون در دهه 1990 و دوران بوش در اوایل دهه 2000 - استانداردهای متفاوتی برای دو جنس وجود داشت. اما تفنگداران دریایی در نهایت متوجه شدند که استانداردهای تناسب اندام باید متناسب با وظیفه باشد. آیا یک سرباز معین، مرد یا زن، می‌تواند تعداد معینی گلوله خمپاره را در تعداد معینی دقیقه روی یک کامیون هفت تنی بار کند؟ آیا می‌توانند به حمل یک تفنگدار دریایی مجروح به محل امن کمک کنند؟ آیا می‌توانند کوله پشتی سنگینی را در یک پیاده‌روی طولانی در هوای بد در شب حمل کنند و سپس کمین کنند؟ اکنون سربازان دریایی بر اساس چنین استانداردهای بی‌طرف از نظر جنسیتی ارزیابی می‌شوند.
گفته می‌شود، رئیس‌جمهور دونالد ترامپ سوال معقولی پرسیده است: چرا ملت در جنگ‌های مدرن خود اینقدر مشکل داشته است؟ در واقع، ایالات متحده در کره و ویتنام نیز با مشکل مواجه شد. ما معتقدیم که دلیل اصلی شکست‌های میدان جنگ و شکست‌های نظامی اواخر قرن بیستم و اوایل قرن بیست و یکم، ماهیت دشوار ماموریت‌های ضد شورش - و همچنین استراتژی‌های متفاوتی است که رهبران غیرنظامی از نیروهای مسلح خواسته‌اند در این درگیری‌ها به کار گیرند. اما وقتی کسی به مهارت تاکتیکی و فنی ارتش مدرن و یکپارچه جنسیتی نگاه می‌کند - در جنگ کوزوو (تنها دو کشته آمریکایی و یک نتیجه موفقیت‌آمیز)؛ سرنگونی سریع طالبان در افغانستان در سال 2001 و صدام حسین در عراق در سال 2003؛ نابودی رهبری القاعده در سراسر خاورمیانه و جنوب آسیا توسط نیروهای نظامی ایالات متحده و همچنین سازمان سیا؛ شکست دولت اسلامی در سوریه و عراق از سال 2014 تا 2019؛ بازدارندگی موفقیت‌آمیز مداوم هرگونه حمله چین به تایوان - نتایج واقعاً بسیار خوب به نظر می‌رسد.
در آینده، استانداردها باید به طور دوره‌ای مورد ارزیابی مجدد قرار گیرند - و حفظ شوند تا نیروهای خود را در سطوح آمادگی بالایی نگه داریم. اما ما همچنین باید به ایجاد ارتش ایالات متحده، که به طور سنتی یک سازمان از نظر فرهنگی محافظه‌کار است، برای افراد با استعداد از هر جنسیت، نژاد و سایر ویژگی‌ها، به شرطی که دارای هوش، آمادگی جسمانی، ارزش‌ها و تعهد برای کمک به دفاع از ملت باشند، ادامه دهیم.
با توجه به واقعیت‌های جنگ مدرن و محیط امنیتی جهانی، ما به آنها نیاز داریم.
واشنگتن پست مقالات نظری درباره هر موضوعی را می پذیرد. ما از ارسال مطالب در مورد مسائل محلی، ملی و بین المللی استقبال می کنیم. ما آثاری را منتشر می کنیم که از نظر طول و قالب متفاوت هستند، از جمله چند رسانه ای. ارسال نظر مهمان یا راهنمای ما را برای نوشتن یک مقاله نظری بخوانید.
نظرات ارسالی نیز از گفتگوی پر جنب و جوش شکوفا می شود. اگر در مورد این مقاله یا هر چیز دیگری که پست منتشر می کند، فکر می کنید، لطفاً نامه ای به سردبیر ارسال کنید.