- رقابت صندوق‌های پوشش ریسک بر سر مدیران پرتفوی، غرامت را به ده‌ها میلیون رسانده است.
- اما قراردادها ظریف هستند و می‌توانند شامل شتاب‌دهنده‌های سود، تقسیم هزینه و مالکیت IP باشند.
- ارقام تیتر نیز با نکات احتیاطی، استردادها و حتی هزینه‌های فسخ میلیون دلاری همراه هستند.
آیا تا به حال استخدام یک مدیر پرتفوی صندوق پوشش ریسک گران‌تر از این بوده است؟
در بحبوحه جنگ برای استعدادها در میان شرکت‌های سرمایه‌گذاری چند مدیریتی، پاداش‌های ثبت‌نام توجه رسانه‌ها را به خود جلب کرده‌اند، زیرا به ده‌ها میلیون دلار رسیده‌اند. به گفته استخدام‌کنندگان صندوق‌های پوشش ریسک، معاملات بالای 10 میلیون دلار اکنون رایج است و سوپراستارها می‌توانند قراردادهایی به مراتب بزرگ‌تر به دست آورند، با جنگ‌های پیشنهادی که قیمت معاملات را افزایش می‌دهد.
در اواخر ژانویه، گزارش بلومبرگ حاکی از آن بود که کوین لیو، مدیر PM سهام لانگ-شورت مارشال ویس، برای پیوستن به Point72 یک کیف 50 میلیون دلاری به دست آورد. پیتر گودوین در سپتامبر واحد سهام خود را در Balyasny راه اندازی کرد و گفته شد که درآمد او نزدیک به 80 میلیون دلار بوده است. نمونه‌های دیگری نیز اکنون فراوان هستند.
اما اگر تصویری که در ذهن شما تداعی می‌شود، افرادی هستند که روی یک پشته غول پیکر اسکناس در یک واحد ذخیره‌سازی به سبک "بریکینگ بد" دراز کشیده‌اند، واقعیت اغلب بسیار متفاوت است. سازوکارهای یک معامله PM هشت رقمی پیچیده‌تر از آن چیزی است که ارقام تیتر نشان می‌دهند و یک PM می‌تواند میلیون‌ها دلار کمتر - یا به طور قابل توجهی بیشتر - بسته به نحوه ساختار معامله به جیب بزند.
نیاز مادر اختراع است و در بحبوحه رقابت برای PMهای برتر، صندوق‌ها ساختارهای معاملاتی خلاقانه‌تر و ظریف‌تری را برای جذب کارمندان ابداع کرده‌اند - مشوق‌های عملکرد غنی‌تر برای دوره‌های محدود، نقل مکان به کشورهای دوستدار مالیات، مالکیت مالکیت معنوی یا پول برای استخدام یک تیم.
همانطور که هزینه‌های غرامت سر به فلک می‌کشند، صندوق‌ها نیز اقداماتی را برای محافظت از خود و سرمایه‌گذاران خود در برابر خطرات استخدام بد انجام می‌دهند. همانطور که Business Insider اخیراً گزارش داد، برخی تلاش‌ها برای بررسی PMها را افزایش داده‌اند، گاهی اوقات اقدامات تهاجمی و از نظر قانونی مبهم را برای اطمینان از موجه بودن معاملات پیشنهادی خود انجام می‌دهند. برخی دیگر استرداد غرامت و هزینه‌های فسخ را در قراردادها اعمال می‌کنند تا به مهار هزینه‌های رو به افزایش کمک کنند.
BI با استخدام‌کنندگان، رهبران توسعه کسب‌وکار صندوق‌های پوشش ریسک و PMها در مورد پیچیدگی‌های معاملات PM در صندوق‌های پوشش ریسک چند مدیریتی و همچنین چگونگی تکامل آنها در سال‌های اخیر با دو برابر شدن تعداد کارکنان و رشد دارایی‌ها به میزان 200 میلیارد دلار صحبت کرد. بسیاری خواستار ناشناس ماندن برای بحث در مورد موضوعی شدند که برای مشتریان یا کارفرمایان حساس است.
هر قراردادی دارای اجزای رایجی است. پاداش‌های ثبت‌نام مطلوب و برای انجام برخی معاملات مهم هستند، اما تنها یک جنبه از موزاییک هستند و معمولاً بخش کوچکی از ارزش کلی معامله را تشکیل می‌دهند. به گفته جان پیرسون، استخدام کننده قدیمی صندوق‌های پوشش ریسک و بنیانگذار شرکت جستجوی P2 Investments، درصد سود، شکل اصلی غرامت در این صندوق‌ها، برای بسیاری از افراد حیاتی باقی می‌ماند.
پیرسون افزود: "بسیاری از این افراد آلفا هستند. آنها به IP و عملکرد خود اعتقاد دارند." "آنها آن درصد مستمر را می‌خواهند."
به طور کلی، منابع گفتند که معاملات بزرگ ظریف‌تر هستند و تضمین‌ها کمتر از آنچه که اغلب تصور می‌شود، هستند و در حالی که معاملات PM دارای ویژگی‌های مشترکی هستند، اما یک اندازه برای همه مناسب نیست.
یکی از سرشاخه‌ها گفت: "این نادرتر شده است که یک معامله با دیگری یکسان باشد." "همه چیز قابل مذاکره است."
چه چیزی در یک استخدام 8 رقمی دخیل است؟
بهترین معامله گران صندوق‌های پوشش ریسک اغلب سخت‌ترین افراد برای استخراج هستند. آنها در حال حاضر غرامت بالایی دریافت می‌کنند و معمولاً در شرایط کاری پایدار هستند. آنها معمولاً توافق‌نامه‌های عدم رقابت طولانی دارند که گاهی اوقات مستلزم آن است که 12 ماه یا بیشتر بیکار بنشینند. جابجایی آنها و از بین بردن این اصطکاک‌ها می‌تواند نیازمند صبر، خلاقیت و بله، پشته‌های بزرگ پول نقد باشد.
در حالی که معاملات به طور فزاینده‌ای با PM تنظیم می‌شوند و منوط به مجموعه‌ای گیج‌کننده از متغیرها هستند، ویژگی‌های مشترکی در اکثر قراردادها وجود دارد. گلدمن ساکس در گزارش اخیر خود در مورد صندوق‌های پوشش ریسک چند مدیریتی، بر اساس مصاحبه با متخصصان توسعه کسب‌وکار صندوق‌های پوشش ریسک، به چندین مورد از این اجزا اشاره کرد:
- درصد مشخصی از سود معاملات
- تضمین‌های اولیه
- خرید غرامت معوق
- مشوق‌های شتاب‌دهنده
علاوه بر این، PMها حقوق پایه دریافت می‌کنند که اغلب حدود 200000 دلار است، به گفته منابع به BI. در حالی که پول بسیار خوبی برای اکثر آمریکایی‌ها است، برای بیشتر این متخصصان ارزش از رختخواب بیرون آمدن را ندارد - مبلغی که هزینه زندگی آنها را پوشش نمی‌دهد. علاوه بر این، اغلب به عنوان برداشت یا پیش پرداختی از سودهای آتی که یک PM به دست خواهد آورد، تلقی می‌شود، به گفته استخدام‌کنندگان و پرونده‌های نظارتی صندوق.
درصد پرداخت سود اهرم اصلی در این صندوق‌های پوشش ریسک «بخور تا بکشی» است. به گفته گلدمن، در شرکت‌های برتر، PMها معمولاً حداقل 20 درصد از سودهای حاصل از استراتژی معاملاتی خود را دریافت می‌کنند. اما مسافت پیموده شده شما متفاوت خواهد بود - PMهای اثبات نشده ممکن است 12٪ تا 17٪ دریافت کنند و برخی از سوپراستارها 30٪ دریافت کرده‌اند، به گفته سرشاخه‌ها. بنابراین، برای مثال:
اگر یک PM سهام لانگ-شورت در یک معامله 20 درصدی باشد و 100 میلیون دلار از معامله سهام فناوری مانند Nvidia و Meta به دست آورد، 20 میلیون دلار دریافت می‌کند. اگر یک PM با شرط بندی روی تعادل مجدد شاخص‌های نزدک یا راسل 1 میلیارد دلار به دست آورد، خب، می‌توانید خودتان حساب کنید. بخشی به صورت نقدی پرداخت می‌شود و بخشی به صورت معوق پرداخت می‌شود و در طول زمان واگذار می‌شود، طول آن بسته به شرکت متفاوت است.
سپس پاداش تضمینی اولیه یا پاداش ثبت‌نام وجود دارد، جنبه‌ای که مردم به آن چشم می‌دوزند و آب دهانشان راه می‌افتد. تغییر کارفرمایان با هزینه فرصت همراه است. یک PM باید از عدم رقابت خود دست بکشد و سپس باید عملیات معاملاتی خود را بر روی یک پلتفرم جدید بسازد - زمانی که می‌توانست در کارفرمای فعلی خود درآمد بیشتری کسب کند. صندوق ممکن است برای جبران آن پتانسیل درآمد از دست رفته، پاداش ثبت‌نام ارائه دهد، اگرچه میزان و شرایط آن به طور قابل توجهی متفاوت است.
یکی از سرشاخه‌ها گفت: "این واقعاً وسوسه‌ای است برای بیرون کشیدن مردم از شرکت‌هایشان."
خرید یا "جبران کامل" مرتبط است و در مقدار تضمینی کلی نقش دارد. به معامله گران اغلب بخشی از حقوق سالانه خود به صورت نقدی و بخشی به صورت غرامت معوق پرداخت می‌شود که در طول زمان واگذار می‌شود و خروج زودهنگام به معنای فدا کردن غرامت واگذار نشده از فروشگاه قبلی خود است. علاوه بر این، آنها ممکن است سودهای معاملاتی را ایجاد کرده باشند که در صورت ترک در اواسط سال پرداخت نمی‌شود.
به عنوان مثال:
یک PM با استعداد ممکن است 20 میلیون دلار پاداش ثبت‌نام اولیه دریافت کند، بخشی برای جبران غرامت معوق از دست رفته خود، بخشی برای زمان بیکار نشستن و بخشی به این دلیل که تقاضای زیادی دارد. استخدام‌کنندگان و متخصصان BD گفتند که معاملات بیش از دو سال نادر است اما بی‌سابقه نیست و این "تضمین‌ها" به طور فزاینده‌ای با گیر و گرفت‌ها و نکات احتیاطی همراه هستند (اطلاعات بیشتر در مورد آن در زیر).
"شتاب‌دهنده" به میزان سود مرتبط است، اساساً این پرداخت را برای مدت معینی یا تا سقف مبلغ ثابتی تقویت می‌کند.
به عنوان مثال، به جای اینکه فقط پول نقد بیشتری را برای فریب دادن یک PM بپردازند، صندوق ممکن است پیشنهاد دهد که درصد پرداختی را از 20٪ به 30٪ در 20 میلیون دلار اول سود افزایش دهد.
یکی از سرشاخه‌ها گفت: "در این صورت همه در این بازی ذینفع هستند."
شتاب‌دهنده‌ها همچنین می‌توانند به عنوان یک محرک عملکرد ساختاربندی شوند:
اگر یک آستانه یا نقطه عطف به دست آید، سطح پرداخت افزایش می‌یابد. به عنوان مثال، سودهای معاملاتی از 100 میلیون دلار فراتر می‌رود یا نسبت شارپ - بازده نسبت به ریسک پذیرفته شده - از 1.5 فراتر می‌رود.
بر اساس مصاحبه‌های گلدمن با تیم‌های BD، شتاب‌دهنده "بیشترین افزایش در شیوع را در یک تا دو سال گذشته داشته است."
یکی دیگر از سرشاخه‌ها گفت: "هر شرکتی می‌خواهد قبل از پرداخت پول نقد، شتاب‌دهنده انجام دهد."
اما همانطور که قبلاً ذکر شد، برخی از استراتژی‌ها - به ویژه معاملات سیستماتیک که به شدت به داده‌های بازار و فناوری متکی هستند - ممکن است بیشتر از سایرین طول بکشد تا راه اندازی شوند و سودآور شوند، و اگر دوره زمانی خیلی کوتاه باشد، این شرط "توخالی" می‌شود، به گفته یکی از استخدام‌کنندگان.
او گفت: "اگر آنها IP خود را داشته باشند، خیلی کمک می‌کند."
پول حرف می‌زند، اما خلاقیت کمک می‌کند
مالکیت مالکیت معنوی، به ویژه برای استراتژی‌های کمی، یکی از عوامل بی‌شماری است که در استخدام نقش دارد و می‌تواند به طور قابل توجهی بر ارزش کل تأثیر بگذارد، به ویژه با توجه به اینکه "ساختارهای سفارشی برای هر PM به طور فزاینده‌ای عادی هستند"، به گفته گلدمن.
Millennium، بزرگترین شرکت چند مدیریتی از نظر دارایی و تعداد کارکنان، به دلیل خلاقیت خود در انجام معاملات شناخته شده است. بله، می‌تواند یک کامیون Brinks را برای استخدام یک PM پشتیبانی کند، اما همچنین شناخته شده است که به PMها اجازه می‌دهد IP را که در صندوق پوشش ریسک ساخته‌اند، ترک کنند - اگرچه Millennium نیز مجوز را حفظ می‌کند و می‌تواند به کسب درآمد از آن ادامه دهد، به گفته سه استخدام کننده آشنا با این شرکت. این یک ابزار چانه‌زنی نیست که توسط هر شرکتی یا به هر PM ارائه شود، اما برای برخی از معامله گران یک ملاحظه مهم است.
صنایع داخلی قبلاً به BI گفته بودند که Millennium همچنین مکان‌های جدیدی را برای کمک به جلب نظر نامزدها باز کرده است، همانطور که با Pratik Madhvani در دبی انجام داد. سه سرشاخ گفتند که نقل مکان به یک مکان دوستدار مالیات - میلان، زوریخ یا پورتوریکو، برای مثال - به طور کلی به یک انگیزه محبوب‌تر تبدیل شده است. (Millennium از اظهار نظر برای این داستان خودداری کرد).
تقسیم هزینه نیز یک نکته کلیدی است. تیم‌های سرمایه‌گذاری متحمل هزینه‌های مختلفی می‌شوند، مانند داده‌های بازار، سخت‌افزار، نرم‌افزار، هزینه‌های قانونی و ارتباط با محل‌های معاملاتی و کارگزاران. اجرای برخی از استراتژی‌ها گران‌تر از سایرین است و این هزینه‌ها می‌تواند بسته به نحوه تقسیم آنها، از سود سالانه PM بکاهد.
ساخت یک تیم نیز پرهزینه است. برای PM مناسب، صندوق ممکن است ضمانت‌ها و هزینه‌های استخدام را برای استخدام یک کارمند پوشش دهد که بالغ بر میلیون‌ها می‌شود. به گفته فردی آشنا به موضوع، معامله گودوین در Balyasny، به عنوان مثال، شامل پول برای استخدام یک تیم بود.
سایر پارامترهای کلیدی در مذاکرات شامل محدودیت‌های ریسک و میزان سرمایه‌ای است که یک PM به آن دسترسی دارد تا با آن معامله کند - عوامل کلیدی موثر بر میزان پولی که می‌توانند به دست آورند. در حالی که صندوقی که پرداخت سخاوتمندانه 30 درصدی را ارائه می‌دهد، ممکن است یک گزینه بدون فکر به نظر برسد، اما معمولاً کمتر از شرکتی جذاب است که 20 درصد را ارائه می‌دهد، اما با ریسک و فناوری معاملاتی در سطح جهانی و دو برابر پول بیشتر برای معامله.
پیرسون گفت که صندوق‌های کوچکتر یا درجه دوم نمی‌توانند پول نقد تضمینی چشمگیر ارائه دهند که یک صندوق درجه یک می‌تواند، اما می‌توانند با ارائه درصد پرداخت بالاتر و بند بازتر برای برداشت، رقابت کنند.
پیرسون گفت: "کاری که آنها می‌توانند برای رقابت انجام دهند این است که یک باند فرود طولانی‌تر را تضمین کنند."
گیر و گرفت‌ها و نکات احتیاطی
یکی دیگر از عواملی که بسته‌های غرامت را پیچیده می‌کند، نکاتی است که صندوق‌ها اکنون به قراردادها اضافه می‌کنند. چندین منبع صنعتی گفتند، وقتی مردم یک معامله PM 8 رقمی را می‌بینند، چیزی که برخی متوجه نمی‌شوند این است که اغلب فقط بخشی از رقم گزارش شده به طور کامل تضمین شده است.
در بسیاری از قراردادها، بخشی از پاداش ثبت‌نام اولیه یک برداشت است، به این معنی که پرداخت از طریق عملکرد آتی دوباره به دست می‌آید. آنها همچنین ممکن است مشمول مقررات استرداد باشند، که کارمندان را ملزم می‌کند در صورت ترک یا اخراج قبل از مدت معینی، بخشی از حقوق خود را پس دهند.
یک الگوی قرارداد که توسط BI مشاهده شده است، یک شرط شتاب‌دهنده را توصیف می‌کند - افزایش درصد پرداختی از 20٪ به 30٪ - تا یک آستانه معین. اما همچنین خاطرنشان می‌کند که اگر کارمند ظرف دو سال ترک کند یا اخراج شود، این غرامت اضافی باید ظرف 30 روز پس داده شود.
یکی از استخدام‌کنندگان گفت: "استردادها به بخش بزرگی از این معاملات بزرگ تبدیل شده‌اند." "این به طور فزاینده‌ای به عنوان راهی برای مشتریان برای دور نگه داشتن مردم از بازار تا حدی رایج می‌شود."
هزینه‌های فسخ بیشتر با ادغام‌ها و تملک‌های چند میلیارد دلاری مرتبط است، اما اکنون برای استخدام مدیر پرتفوی نیز اعمال می‌شود. استخدام پرهزینه و زمان بر است و به دلیل بندهای عدم رقابت، ممکن است ماه‌ها یا حتی سال‌ها از زمان امضای قرارداد توسط یک PM تا زمان پیوستن واقعی او طول بکشد. برخی از PMها پیشنهادات شیرین‌تری را در طول دوره بیکاری خود دریافت می‌کنند و از آن سرپیچی می‌کنند و تصمیم می‌گیرند به شرکت دیگری بپیوندند یا به شرکت قدیمی خود بازگردند.
در دو سال گذشته، صندوق‌ها، از جمله Millennium و Brevan Howard، شروع به گنجاندن بندهای فسخ در قراردادهای استخدامی کرده‌اند که در صورت عدم پیوستن PM، جریمه‌هایی را اعمال می‌کند، به گفته استخدام‌کنندگان و متخصصان BD. این بندها می‌توانند به هر دو طرف کار کنند - اگر صندوق قرارداد را قبل از شروع PM فسخ کند، هزینه را پرداخت می‌کند - و جریمه‌ها می‌تواند به میلیون‌ها دلار برسد، و یک استخدام کننده به یک قرارداد با شرط "خسارت‌های انحلال" 2 میلیون دلاری اشاره می‌کند.
یکی دیگر از سرشاخ‌ها گفت: "اینها برای PMهای با قیمت بالاتر عادی‌تر می‌شوند."
استخدام یک PM احتمالاً هرگز پرهزینه‌تر نبوده است، اما هرگز پیچیده‌تر از این نیز نبوده است.
معاملات پیچیده‌تر و سفارشی‌تر هستند، با قراردادهایی که ده‌ها صفحه را در بر می‌گیرند و برای ارزیابی آنها به ریاضیات سخت نیاز است. تیم‌های BD باید هر سال P&L یک PM را مدل‌سازی و پیش‌بینی کنند و آن را در برابر ضمانت‌ها و مشوق‌های مختلف بسنجند تا ارزیابی کنند که چه زمانی به نقطه سر به سر می‌رسند - و در نهایت، اینکه آیا یک معامله منطقی است یا خیر.
یکی از سرپرستان BD گفت: "ما در پشت صحنه ریاضیات پرمخاطره‌ای انجام می‌دهیم تا مطمئن شویم که استخدام ارزشش را دارد."