این هفته، وب‌سایت پولیتیکو (Politico) محتویات چت‌های گروهی رهبران جمهوری‌خواه جوان را افشا کرد که مملو از تعصبات شدید، تأیید تجاوز جنسی و تمجید از یک دیکتاتور فاشیست خاص ("من هیتلر را دوست دارم") بود.
برخی جمهوری‌خواهان، از جمله کسانی که مستقیماً افراد حاضر در این چت‌ها را به کار گرفته بودند، این پیام‌ها را محکوم کردند. اما معاون رئیس‌جمهور جی.دی. ونس (J. D. Vance) پاسخی متفاوت و معنی‌دارتر داشت. او با سرسختی در شبکه اجتماعی ایکس (X) نوشت: «من از پیوستن به جنجال و خودنمایی امتناع می‌کنم.»
هنگامی که یک متحد سیاسی کاری بحث‌برانگیز انجام می‌دهد، سه راه برای واکنش وجود دارد: دفاع از آن، تکذیب آن، یا منحرف کردن توجه از آن. «دفاع» گزینه آشکار است اگر فکر می‌کنید عمل انجام‌شده به اندازه کافی برای عموم قابل قبول است. «تکذیق» زمانی منطقی است که موضوع آنقدر سمی باشد که نتوانید طرف مقصر را در ائتلاف خود نگه دارید.
«انحراف توجه» تنها زمانی پاسخ انتخابی است که رفتار یک متحد آنقدر سمی باشد که نتوان از آن دفاع کرد، اما در عین حال آنقدر در ائتلاف شما گسترده باشد که نتوانید از آن انتقاد کنید.
انحراف توجه می‌تواند اشکال مختلفی داشته باشد. می‌توانید اصرار کنید که این داستان شایسته توجه نیست، زیرا مسائل دیگری مهم‌تر هستند (گویی افکار عمومی تنها می‌تواند به یک موضوع در یک زمان بپردازد). یا اینکه، ممکن است ادعا کنید که متخلفان مورد نظر آنقدر بی‌اهمیت هستند که نمی‌توان آنها را عمومی پاسخگو دانست. ونس از هر دو تاکتیک استفاده کرد. او در برنامه «چارلی کرک شو» (The Charlie Kirk Show) گفت: «بزرگ شوید! متأسفم؛ روی مسائل واقعی تمرکز کنید. روی حرفهای بچه‌ها در چت‌های گروهی تمرکز نکنید.» این در حالی است که شرکت‌کنندگان شامل افراد سی ساله بودند و بسیاری از آنها به عنوان کارکنان رده‌بالا در سیاست جمهوری‌خواهان فعالیت می‌کنند.
حدود یک دهه پیش، زمانی که هنجارهای غیرلیبرال در فضاهای ترقی‌خواه مانند دانشگاه‌ها گسترش می‌یافت، انحراف توجه تا حد زیادی محبوب‌ترین راه برای دموکرات‌ها برای پرداختن به این موضوع بود. بسیاری از ترقی‌خواهان اصرار می‌ورزیدند که «چرا باید روی افراط‌گری‌های چپ تمرکز کرد در حالی که راست‌گرایان کارهای بدتری انجام می‌دهند؟» گویی که وخامت اوضاع طرف مقابل مانع از انتقاد از جناح خود می‌شود. یا می‌گفتند که مسببین فقط جوانان بودند – «دانشجویان کالج» یک کلمه اختصاری رایج بود – که کارهای احمقانه انجام می‌دادند و به زودی از آن دست می‌کشیدند. هرگز این‌طور نبود که غیرلیبرالیسم چپ‌گرایانه محدود به دانشگاه‌ها باشد، یا غیرلیبرالیسم دانشگاهی محدود به دانشجویان باشد، اما این بهانه‌ها برای منحرف کردن توجه مفید بود.
اگر غیرلیبرالیسم ترقی‌خواهانه محدود به تعداد انگشت‌شماری از نوجوانان سرکش بود، کنار گذاشتن آنها به راحتی امکان‌پذیر بود. این واقعیت که متحدان در تکذیب «فرهنگ لغو» (cancel culture) چپ‌گرا این‌قدر بی‌میل بودند، خود نشانه‌ای بود که این ایده‌های غیرلیبرال حاشیه‌ای نبودند. اتکا به انحراف توجه، نشانه‌ای از تغییرات اساسی در ائتلاف ترقی‌خواه بود که ناگهان شامل تعداد زیادی فعال رادیکال و غیرلیبرال می‌شد که ایده‌ها و لفاظی‌هایشان افکار عمومی را نگران می‌کرد.
این پویش اکنون در جناح راست نیز در جریان است. با این حال، لفاظی‌ها در چت‌های جمهوری‌خواهان، هم از نظر ماهیت و هم از نظر نفوذ، بسیار نگران‌کننده‌تر است.
اینکه گروهی از جمهوری‌خواهان حرفهای و بلندپرواز می‌توانند پیام‌های آشکارا نژادپرستانه را بدون هیچ سرزنشی منتشر کنند، نشان‌دهنده تغییر هنجارهای سیاسی محافظه‌کارانه در دوران ترامپ است. اعضای حزب اکنون به طور منظم در چیزی که ریچارد هانانیا (Richard Hanania) مفسر سیاسی آن را «آیین "بر اساسِ واقعیت"» نامیده است، شرکت می‌کنند؛ نوعی رقابت لفاظی برای پیشی گرفتن از یکدیگر. تنها ریسک حرفهای که آنها درک می‌کنند، این است که به نظر برسد به اندازه کافی به فرقه «ماگا» (MAGA) وفادار نیستند. نمایش وفاداری شامل حمایت از مفاهیم اقتدارگرایانه، نژادپرستانه و زن‌ستیزانه است.
با توجه به جاه‌طلبی‌های آشکار ونس برای جانشینی دونالد ترامپ به عنوان پرچم‌دار جمهوری‌خواهان، پاسخ او آشکارکننده است.
معاون رئیس‌جمهور ظاهراً درک می‌کند که دفاع علنی از ارجاعات به سیاه‌پوستان به عنوان «خربزه‌خواران» و شوخی درباره فرستادن رقبای سیاسی «به اتاق گاز» به موقعیت سیاسی او آسیب می‌رساند، اما او همچنین به وضوح به این رهبران جمهوری‌خواه جوان نیاز دارد اگر امیدوار است پایگاه ترامپ را پشت سر خود مستحکم کند. انحراف توجه، پاسخی حساب شده است. ونس به وضوح در تحریکات نژادپرستانه کادرهای محافظه‌کار، آینده حزبی را که قصد رهبری آن را دارد، می‌بیند.