فلیپ گوردون روی تشک افتاده بود.
او در مکزیک به عنوان کشتی‌گیر لوچا لیبره در مسابقه تگ تیم اخیر، ضربات سنگینی را متحمل می‌شد.
آنچه در حالی که بدن‌ها در اطراف رینگ پرواز می‌کردند و آقای گوردون عضلانی برای برخاستن تلاش می‌کرد، بیش از همه چشمگیر بود، شعار کوتاهی بود که آن شب در هوا طنین‌انداز شد: «گرینگو! گرینگو! گرینگو!»
هنگامی که آقای گوردون، که نام واقعی‌اش تراویس گوردون لوپس جونیور است، خود را به رینگ می‌اندازد، حضور او پرسش‌های بالقوه ناراحت‌کننده‌ای را مطرح می‌کند.
چه اتفاقی می‌افتد وقتی یک آمریکایی، و به خصوص یک سرباز سابق ایالات متحده، در یک شکل عمیقاً مکزیکی از سرگرمی — که به خاطر ماسک‌های رنگارنگ، لباس‌های عجیب و غریب و حرکات هوایی خود شناخته شده است — در حالی که لباس نظامی استتار، چکمه و پلاک شناسایی نظامی به تن دارد، رقابت می‌کند؟ آیا پایگاه هواداری که با ناسیونالیسم مکزیکی پیوند خورده و با تهدیدات دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور سابق، مبنی بر اقدام نظامی در کشورشان تحریک شده، می‌تواند از مردی با لباس "جی.آی. جو" حمایت و تشویق کند؟
و چه اتفاقی برای کشتی‌گیری می‌افتد که در لحظه تنش شدید بین کشور مبدأ و خانه جدیدش، به یک مهاجر در مکزیک تبدیل شده است؟
فارغ از لباس، خارجی‌ها در دنیای لوچا لیبره اغلب به عنوان یک «رودو» (rudo) کشتی می‌گیرند، یک فرد بدجنس قانون‌شکن که از زور بی‌رحمانه استفاده می‌کند. اما در یک چرخش جالب، و علیرغم لباس سرباز آمریکایی‌اش، آقای گوردون در واقع به عنوان یک «تکنیکو» (técnico) — یک فرد خوب — کشتی می‌گیرد، دلیل آن هم سبک آکروباتیک‌تر و ظریف‌تر او و نحوه محبوبیتش در بین تماشاگران است.
آقای گوردون در مونتانا بزرگ شد، در سال ۲۰۱۲ به گارد ملی ارتش پیوست و شش سال در آیداهو و ماساچوست خدمت کرد. او از دوران کودکی به خاطر انجام پشتک در حیاط خانه‌اش لقب خود را گرفت و هدفش این بود که به یک کشتی‌گیر حرفه‌ای برتر در ایالات متحده تبدیل شود.
او حرفه کشتی‌گیری خود را آغاز کرد و مسابقات را با تعهدات نظامی‌اش هماهنگ می‌کرد و گهگاهی به خارج از کشور سفر می‌کرد - از جمله به مکزیک، جایی که اولین حضور خود را در لوچا لیبره در سال ۲۰۱۷ تجربه کرد.
در یکی از همین سفرها بود که او با باربی ویللا ۳۶ ساله آشنا شد که در بخش بازاریابی سازمانی که لوچا لیبره را در مکزیک ترویج می‌کرد، کار می‌کرد. آن‌ها در نهایت با هم وارد رابطه شدند و در سال ۲۰۲۳ ازدواج کردند. آقای گوردون در همان سال به طور تمام وقت به مکزیک نقل مکان کرد.
آقای گوردون گفت که در اوایل دوران حرفه‌ای کشتی‌گیری خود، تلاش کرده بود تا سابقه نظامی‌اش را پنهان کند و لباس‌های معمولی می‌پوشید. پس از تشویق برخی از کشتی‌گیران قدیمی، او شروع به پوشیدن نسخه‌های استتار از لباس‌های کشتی سنتی کرد.
او پس از ورود به مکزیک، نگران واکنشی بود که دریافت خواهد کرد و گفت از اینکه نقش یک سرباز آمریکایی را در رینگ ایفا کند، «وحشت‌زده» بود.
و در واقع هم، او هو شد. هواداران نمی‌خواستند از یک آمریکایی که در یک فعالیت بسیار مکزیکی در مقابل کشتی‌گیران مکزیکی قرار می‌گرفت، حمایت کنند. لباس سربازی او فقط خصومت را در میان هزاران هواداری که برای تماشا می‌آمدند و با صدای بلند نظرات خود را بیان می‌کردند، افزایش می‌داد.
مکزیکی‌ها مدت‌هاست که دلایلی برای نگرانی از ارتش ایالات متحده داشته‌اند. تاریخ مشترک دو کشور شامل چندین مورد مداخله نظامی ایالات متحده است، که مهمترین آن‌ها جنگ مکزیک و آمریکا در قرن نوزدهم است که در آن ایالات متحده بخش بزرگی از قلمرو را به دست آورد.
و در دوران ریاست جمهوری آقای ترامپ، ایالات متحده به شدت مکزیک را تحت فشار قرار داده تا جریان مهاجران و مواد مخدر را کنترل کند و تهدید به وضع تعرفه‌های بالا و حتی مطرح کردن ایده اقدام نظامی آمریکا در مکزیک علیه کارتل‌ها کرده است.
آقای گوردون خود را «بسیار غیرسیاسی» می‌خواند و از اظهارنظر درباره اقدامات آقای ترامپ خودداری کرد.
اما او از تصویر یک سرباز آمریکایی استقبال می‌کند. آقای گوردون قبل از مبارزات، یک سلام نظامی سنتی انجام می‌دهد و دست راست خود را به پیشانی‌اش می‌برد. او همچنان با استفاده از برخی تمرینات دوران نظامی‌اش، آموزش می‌بیند.
هواداران و تعدادی از رقبای مکزیکی‌اش، او را به خاطر آمریکایی بودن و برجسته بودن در مکزیک و عدم توانایی کامل در صحبت کردن به زبان اسپانیایی، مسخره می‌کردند.
فرناندو دمیرون، ۳۱ ساله، کارمند دولت و هوادار پر و پا قرص لوچا لیبره از مکزیکو سیتی، گفت: «این بسیار مشهود بود. شخصیت او و شورای کشتی او را به عنوان "گرینگو" در مقابل مکزیکی نشان داده بودند.»
آقای دمیرون اقرار کرد که او نیز در ابتدا به خاطر «آمریکایی بودن و یک شخصیت غیرمکزیکی بودن» آقای گوردون را هو کرده بود.
در ژانویه ۲۰۲۴، پس از مبارزه‌ای با حریف مکزیکی خود، آنجل د اورو، آقای گوردون در میکروفون آرنا به زبان اسپانیایی-انگلیسی شکسته، او را به یک مسابقه تک به تک مجدد دعوت کرد. حریفش به شادی جمعیت، مهارت‌های زبانی آقای گوردون را مسخره کرد و گفت که مبارزه را پذیرفته «فقط به این دلیل که به تو نشان خواهم داد به مکزیکی‌ها احترام بگذاری.»
اما آقای گوردون شروع به وفق دادن با خانه جدیدش کرد. در رینگ، در ویدئوهای تبلیغاتی شورا و در حساب‌های کاربری خود در شبکه‌های اجتماعی، او شروع به استفاده کمتر از انگلیسی و بیشتر از اسپانیایی برای مخاطبان محلی‌اش کرد. او با کمک همسرش، چند برنامه روی گوشی‌اش و همکاران کشتی‌گیرش، بیشتر یاد گرفت.
و این خانم ویللا بود که آقای گوردون را تشویق کرد نه تنها شخصیت یک ابرسرباز را بازی کند، بلکه فیزیک بدنی خود را نیز به نمایش بگذارد.
او گفت: «همه ما روحیه کودکی داریم. کشتی در مکزیک، پس از فوتبال، دومین ورزش مهم است. ابرقهرمانان ما کشتی‌گیران هستند. و چه چیزی بهتر از داشتن "جی.آی. جو" در لباس نظامی؟» او بعداً به شوخی گفت: «و ما دو بازار را پوشش خواهیم داد: زنان و کودکان.»
آقای گوردون با نسخه‌ای اصلاح‌شده از یک لباس نظامی قدیمی آغاز کرد: شلوار، چکمه‌های سنگین و یک ژاکت با آستین‌های بریده شده. او بعداً یک لباس سفارشی با مواد سبک‌تر و انعطاف‌پذیرتر ساخت - که برای پرش به داخل و خارج از رینگ مناسب‌تر بود.
او گفت: «همه کاپیتان آمریکا را دوست دارند. آن‌ها لزوماً برای دوست داشتن کاپیتان آمریکا، نیازی به دوست داشتن ایالات متحده ندارند.»
این رویکرد - و مهارت‌های رو به رشد لوچا لیبره آقای گوردون - نتیجه داد. پایگاه هوادارانش رشد کرد و پاییز گذشته، او حتی به عنوان اولین آمریکایی، عنوان قهرمانی وزن متوسط را کسب کرد.
او اواخر سال گذشته گفت: «عجیب به نظر می‌رسد، اما احساس می‌کنم بیشتر مکزیکی می‌شوم.»
اکنون، آقای گوردون مصاحبه‌هایش را به زبان دوم خود انجام می‌دهد و از اشتباه کردن نمی‌ترسد. برای تبلیغ مسابقه اخیر دفاع از عنوان قهرمانی‌اش، او لباس ماریاچی پوشید.
او اخیراً قراردادی چند ساله با شورای لوچا لیبره امضا کرده و گفت که اقامت دائم دارد و امیدوار است ظرف چند سال تابعیت مکزیک را به دست آورد. دخترش سال گذشته در مکزیک به دنیا آمد و خانم ویللا در انتظار دومین فرزندشان است.
بنابراین، حتی اگر رقابت ایالات متحده و مکزیک در هنگام ورود آقای گوردون به رینگ مطرح شود، او به طور آشکار از عشق خود به مکزیک و فرهنگ آن صحبت می‌کند.
او گفت: «من به جایی که از آن آمده‌ام افتخار می‌کنم، اما همچنین افتخار می‌کنم که به عنوان یک انسان در حال تکامل هستم و فرهنگ جدیدی را در آغوش می‌گیرم.»
با توجه به تمام اتفاقاتی که در روابط ایالات متحده و مکزیک از زمان به قدرت رسیدن آقای ترامپ در ژانویه رخ داده است، آقای گوردون به شوخی گفت که از اینکه بیشتر هو نشده، شگفت‌زده است. اما او گفت که برخلاف کانادا، جایی که هواداران هاکی سرود ملی ایالات متحده را هو می‌کنند، تغییر چندانی در اطراف رینگ رخ نداده است.
خانم ویللا گفت که لوچا لیبره برای مکزیکی‌ها «جادویی» است، زیرا به آن‌ها اجازه می‌دهد تا ارتباطشان را قطع کنند، از شخصیت‌ها لذت ببرند و «همه چیز را بیرون بریزند» در آرناها.
هوادارانی مانند آقای دمیرون موافق بودند که آقای گوردون با سبک کشتی‌گیری و شخصیت خود، جایگاهی برای خود در این کشور باز کرده است. او گفت: «او اکنون مکزیکی است.»
