تعداد کودکان در مهدکودک‌های چین طی چهار سال، یک چهارم کاهش یافته است، که منجر به تعطیلی ده‌ها هزار مهدکودک در این کشور شده است؛ چرا که افت شدید نرخ تولد بر سیستم آموزشی تأثیر گذاشته است.
بر اساس داده‌های وزارت آموزش و پرورش چین، ثبت‌نام‌ها در مهدکودک‌های این کشور بین سال‌های 2020 تا 2024، از اوج 48 میلیون کودک به 12 میلیون کودک کاهش یافته است. تعداد مهدکودک‌هایی که به کودکان 3 تا 5 ساله چینی خدمات می‌دهند نیز از اوج تقریباً 295,000 در سال 2021، به 41,500 مهدکودک کاهش یافته است.
استوارت گیتل-باستن، مدیر مرکز علم سالمندی در دانشگاه علم و صنعت هنگ‌کنگ، اظهار داشت که کاهش ثبت‌نام‌ها اکنون "بخشی جدایی‌ناپذیر از سیستم شده و تغییر نخواهد کرد." او افزود که در مقایسه با پنج یا ده سال پیش، کاهش تولدها "عظیم" است.
کوچک شدن سیستم پیش‌دبستانی چین، پیش‌نمایشی از چالش‌هایی است که در آینده برای کسب‌وکارها و سیاست‌گذاران در پی کاهش جمعیت‌شناختی این کشور، که انتظار می‌رود یکی از سریع‌ترین‌ها در جهان باشد، پیش خواهد آمد.
چین تا سال 2024، برای سه سال متوالی کاهش جمعیت را ثبت کرده است؛ این اتفاق پس از دهه‌ها اجرای سیاست تک‌فرزندی رخ می‌دهد که در سال 2016 به پایان رسید و بسیاری از زوج‌ها را به داشتن یک فرزند محدود می‌کرد.
در حالی که تعداد تولدها در سال گذشته حدود 520,000 نفر افزایش یافت و به 9.3 میلیون نفر رسید (پس از یک رکورد پایین در سال 2023)، همچنان تعداد فوت‌ها از آن پیشی گرفت و تعداد تولدها تقریباً نصف اوج 17.9 میلیون نفر در سال 2017 کاهش یافته است.
ژوانگ یانفانگ، یک معلم و صاحب سه مهدکودک در جینهوا، شهری در استان ساحلی و مرفه ژجیانگ چین، در سال 2023 تصمیم گرفت یکی از مراکز خود را که در اوج خود 270 کودک داشت، به یک آسایشگاه سالمندان 42 تخته تبدیل کند.
ژوانگ گفت: "با کاهش نرخ تولد، ثبت‌نام‌ها افت کرده بود." او تخمین زد که "90 درصد مهدکودک‌های خصوصی" در این جامعه به سرعت در حال سالخوردگی، تعطیل شده‌اند.
با وجود گسترش دو مهدکودک باقیمانده‌اش برای ارائه مراقبت روزانه از نوزادان از سن 10 ماهگی، او خوش‌بین نبود. این مراکز در مجموع تنها حدود 150 کودک داشتند، که نسبت به چند سال پیش که بیش از 1000 کودک داشتند، کاهش چشمگیری یافته است.
برخی فرصت‌هایی برای اصلاح سیستم آموزشی چین در پاسخ به افت جمعیت‌شناختی می‌بینند. گیتل-باستن از HKUST گفت که پکن می‌تواند منابع صرفه‌جویی شده ناشی از کاهش تعداد دانش‌آموزان را برای بهبود کیفیت کلی سیستم آموزشی، از ارائه امکانات بهتر مراقبت روزانه برای نوزادان گرفته تا سرمایه‌گذاری در دانشگاه‌های خود، تخصیص دهد.
همچنین این کشور می‌تواند سیستم‌هایی مانند گائوکائو را بازسازی کند؛ آزمون ورودی دانشگاه که به سختی آن شهرت دارد و شانس دانش‌آموزان برای ورود به بهترین مدارس را تعیین می‌کند.
او گفت: "همه این جنبه‌ها باید اصلاح شوند تا این جمعیت کوچکتر، سالخورده‌تر اما تحصیل‌کرده‌تر، ماهرتر و سالم‌تر بتواند واقعاً رشد کند."
او با این حال اشاره کرد که سوال درباره اینکه با زیرساخت عظیم سیستم آموزشی چین، مانند ساختمان‌ها و املاک، چه باید کرد، دشوارتر است.
حتی ژوانگ، گرداننده مهدکودک، متوجه شده است که انتقال به اداره آسایشگاه سالمندان چالش‌های خاص خود را دارد.
مرکز جدید او تنها 16 نفر را در خود جای داده است، اگرچه علاوه بر تخت‌خواب، خدماتی مانند فعالیت‌های اجتماعی و یک سالن غذاخوری نیز به حدود 200 بازنشسته در جامعه ارائه می‌دهد.
او گفت که بیشتر افراد مسن که ترجیح می‌دهند با اعضای جوان‌تر خانواده زندگی کنند، تنها در آخرین چاره به آسایشگاه سالمندان می‌روند، "به ویژه زمانی که از سلامت جسمانی خوبی برخوردار هستند."
ژوانگ گفت: "ما در حال بررسی چگونگی گذراندن چند سال آینده هستیم. برخی ممکن است فقط تصمیم به تعطیل کردن آنها بگیرند... اما ما امیدواریم که آنها را برای یادگاری از گذشته ادامه دهیم."