نویسنده، مشاور ارشد در "ویلکی فار اند گالاگر"، یکی از بنیان‌گذاران پروژه دلار دیجیتال و رئیس پیشین کمیسیون معاملات آتی کالای آمریکا (CFTC) است.
هفته گذشته، سنای آمریکا یک لایحه مهم تنظیم‌گری رمزارزها به نام "لایحه نابغه" (Genius Act) را با رأی دو حزبی پیش برد. این تلاش با هدف ایجاد اولین چارچوب نظارتی برای صادرکنندگان استیبل‌کوین‌ها (stablecoins) صورت می‌گیرد، توکن‌های دیجیتالی که به ارزهای فیات مانند دلار آمریکا متصل هستند.
این لایحه از اهمیت بالایی برخوردار است زیرا دلار آمریکا همچنان ابزار برتر جهانی برای پرداخت‌ها و تجارت در طیف وسیعی از زیرساخت‌ها و شبکه‌های جهانی به‌هم‌پیوسته باقی مانده است. این شبکه شاید گسترده‌ترین شبکه در تاریخ بشر باشد و فضایل پایدار کارآفرینی آزاد و بیان اقتصادی را در برابر سانسور و کنترل دولتی و تجاری ترویج می‌دهد.
با این حال، در حالی که شبکه دلار آمریکا امروزی بی‌نظیر است، فناوری‌ای که این شبکه بر اساس آن عمل می‌کند، به سرعت در حال منسوخ شدن است. انتقال ارزش از طریق این شبکه به شیوه‌ها و فناوری‌های قدیمی قرن بیستم متکی است: انحصاری، گران و کند.
همچنین با رقابت از سوی شبکه‌های دیجیتالی جدید مواجه است. برای مثال، کشورهای بریکس (BRICS) که شامل برزیل، روسیه، هند، چین و آفریقای جنوبی هستند، در تلاش برای کاهش وابستگی به دلار و گرایش به یک ارز دیجیتال جدید هستند.
از این رو، محبوبیت استیبل‌کوین‌های متکی به دلار، که اساساً پوشش‌های سریع‌تر و کارآمدتری برای خود شبکه دلار هستند. این وضعیت را مانند قطارهای سریع‌السیر هایپرلینک تصور کنید که در کنار موتورهای دیزلی کند و دودزا در حرکتند.
با ورود به سه‌ماهه دوم قرن بیست و یکم، به طور فزاینده‌ای واضح است که پول (و سایر اشکال ارزش از بدهی دولتی گرفته تا اسناد مالکیت خودرو) از طریق ابزارهای شبکه دیجیتالی متنوعی، از جمله سپرده‌های توکنیزه‌شده توسط بانک‌ها، استیبل‌کوین‌های تحت مدیریت تجاری و ارزهای دیجیتال بانک مرکزی یا "CBDCها" ثبت و منتقل خواهد شد.
بنابراین، زمان آن فرا رسیده است که ایالات متحده به سه پرسش ساده اما دشوار پاسخ دهد: چگونه دلار را برای دنیایی از شبکه‌های دیجیتالی رقیب مقاوم در برابر آینده کنیم، چگونه وضعیت دلار به عنوان ارز ذخیره جهانی را حفظ کنیم و شاید مهم‌تر از همه، چگونه ارزش‌های جهانی را که دلار به‌طور تاریخی بر پایه آن‌ها استوار بوده است، حفظ کنیم.
ابزارهای دیجیتالی مبتنی بر دلار و سایر ارزهای دموکراتیک، اگر به درستی طراحی شوند، باید بر روی سیستم‌هایی اجرا شوند که از لحاظ عملیاتی شفاف باشند و تضمین مستقل از عملکرد فنی و امنیت را ارائه دهند. همچنین باید ارزش‌های دموکراتیک آزادی از نظارت، سانسور و کنترل بی‌مورد توسط دولت‌ها و شرکت‌های تجاری را منعکس کنند.
سی سال پیش، موج اول اینترنت در سراسر جهان گسترش یافت. رهبران در ایالات متحده و دموکراسی‌های متحد اطمینان حاصل کردند که اینترنتی که امروز استفاده می‌کنیم، منعکس‌کننده ارزش‌های جوامع باز و آزاد باشد نه جوامع بسته و سرکوب‌گر.
در آن تلاش قابل توجه، بخش عمومی و بخش خصوصی با یکدیگر همکاری کردند تا استانداردهای جهانی را تعیین کرده و نهادهای حاکمیتی کلیدی را ایجاد کنند: جامعه اینترنت، شرکت اینترنت برای نام‌ها و شماره‌های اختصاص‌یافته (ICANN) و دیگران. نتایج هم از نظر اقتصادی و هم اجتماعی، نه تنها برای ایالات متحده بلکه برای جهان آزاد، دگرگون‌کننده بوده است.
امروزه، ما در میانه دوران جدیدی قرار داریم که به همین ترتیب غیرقابل توقف و اجتناب‌ناپذیر است: اینترنت ارزش. ما باید بار دیگر با یکدیگر همکاری کنیم تا اطمینان حاصل کنیم که دلار و سایر شبکه‌های ارز دیجیتال در لبه سرعت، قابلیت اطمینان، دسترسی و فراگیری قرار دارند.
لایحه نابغه (Genius Act) آمریکا گامی مهم در مدرن‌سازی دلار است. اما سیاست‌گذاران آمریکایی باید فراتر از این رفته و اطمینان حاصل کنند که دلارهای دیجیتال منعکس‌کننده فضایل کارآفرینی آزاد و بیان اقتصادی هستند.
اگر هویج‌های فناوری دیجیتال را به درستی به کار گیریم، نیازی به چوب برای حفظ ابزارهای دیجیتالی دموکراتیک نخواهیم داشت. اگر ارزش‌ها را به درستی درک کنیم، ارزش دلار برای دهه‌های آینده حفظ خواهد شد.