عجت کسری بودجه‌ها به حد جنون‌آمیزی خواهند رسید. مؤسسه اعتبارسنجی «مودیز» با تأخیر اذعان می‌کند که خزانه‌داری ایالات متحده یک بدهکار با ریسک بالاست. خدا می‌داند چه شگفتی‌های جدیدی از واشنگتن در راه است.
در مورد داشتن یک کالا به عنوان پوشش ریسک تورم چطور؟
طلا داغ است، نفت نه. می‌توانید یک صندوق شمش طلا داشته باشید (با رشد ۷۹٪ در سه سال گذشته)، یا شاید با تنوع بخشیدن به ریسک‌های خود از طریق یک صندوق آتی کالا احساس امنیت بیشتری کنید. چنین صندوقی مشتقاتی را نگهداری می‌کند که به قیمت سبدی از دارایی‌های فیزیکی – نفت خام، گاز طبیعی، فلزات گرانبها، فلزات پایه، غلات، و دام – گره خورده‌اند.
این بررسی، صندوق‌های کالایی، هم آن‌هایی که شمش‌های فلزات گرانبها را نگهداری می‌کنند و هم آن‌هایی که مشتقات را در اختیار دارند، پوشش می‌دهد.
بحث و جدل در مورد اینکه آیا کالاها نقش مشروعی برای یک سرمایه‌گذار بلندمدت دارند یا خیر، ادامه دارد. «آلن روث» (Allan Roth)، مشاور مالی معروف به خوانندگان فوربس، می‌گوید که معاملات آتی کالا یک بازی با مجموع صفر است و بنابراین بی‌فایده است. او در مقاله‌ای اخیر اظهار می‌دارد: "در مجموع، هرگز حتی یک پنی هم در بازار آتی قبل از هزینه‌ها به دست نیامده است."
«ای‌کیوآر» (AQR)، یک مدیر پول بزرگ و همچنین مورد بررسی در اینجا، انگیزه خاصی دارد؛ این شرکت یک صندوق آتی کالا می‌فروشد. دیدگاه آن: "شواهد از کالاها به عنوان یک طبقه دارایی بالقوه جذاب در سبد سهام و اوراق قرضه حمایت می‌کند."
ما به بحث در مورد مطلوبیت داشتن قراردادهایی بر روی نفت خام، خوک و غیره باز خواهیم گشت. اما ابتدا، با فرض اینکه شما قبلاً تصمیم گرفته‌اید بخشی از دارایی‌ها را به این دسته اختصاص دهید، در اینجا فهرستی از بهترین خریدها آمده است. آن‌ها در مقایسه با صندوق‌های سهام، چندان ارزان نیستند، اما از نظر نسبت هزینه‌ها، در پایین‌ترین حد موجود برای دارایی‌های فیزیکی قرار دارند. همه آن‌ها به جز یکی از «ونگارد» (Vanguard) قابل معامله در بورس هستند.
آیا سبدهای کالایی با پایه گسترده، سرمایه‌گذاری خوبی هستند؟ آن‌ها لحظات اوج خود را دارند. در طول تورم فزاینده دهه ۱۹۷۰ عملکرد فوق‌العاده‌ای داشتند. در دو سال اول همه‌گیری، اوج گرفتند. در سه سال گذشته، صندوق‌های کالایی متنوع ناامیدکننده بوده‌اند و کاملاً از تورم عقب مانده‌اند، اگرچه زیرگروه محدود فلزات گرانبها عملکرد خوبی داشته است.
آلن روث درست می‌گوید که معاملات آتی یک بازی با مجموع صفر است. اگر شما در حال «خرید» (long) قرارداد آتی گوشت خوک ماه دسامبر در بازار بورس کالای شیکاگو (CME) هستید، شخص دیگری در حال «فروش» (short) است و سود و زیان ترکیبی بر روی خوک‌ها صفر دلار است. اما دو دلیل وجود دارد که چرا سرمایه‌گذارانی که در سمت «خرید» کالاها قرار دارند، می‌توانند در طول زمان پول بسازند. یکی به انباشت (hoarding) مربوط می‌شود، دیگری به ریسک‌های تولید.
انباشت، قیمت طلا را توضیح می‌دهد. بخشی از این کالا در جواهرات و الکترونیک استفاده می‌شود، اما خریدار حاشیه‌ای آن را برای حفظ ثروت ذخیره می‌کند. طی قرن گذشته، قیمت طلا با نرخ متوسط سالانه ۲.۲٪ بالاتر از تورم رشد کرده است. سهام عملکرد بسیار بهتری داشتند، اما باید اعتراف کرد که طلا ثروت را حفظ کرده است.
محرک دیگر آتی کالاها به تولید مربوط می‌شود. ذرت برای تحویل در سپتامبر اکنون با ۴.۳۷ دلار در هر بوشل معامله می‌شود. ممکن است بهترین برآورد برای قیمت نقدی آن در سپتامبر ۴.۴۷ دلار باشد، و یک کشاورز حاضر است اکنون با قیمت کمتر بفروشد زیرا هزینه تولیدش ۳.۵۰ دلار است و نمی‌خواهد ریسک از دست دادن پول را بپذیرد. سفته‌باز در سمت «خرید» آتی انتظار یک سود ۱۰ سنتی را برای پذیرش ریسک قیمت دارد.
قیمت نفت هم انباشت و هم پوشش ریسک را منعکس می‌کند. از آنجا که اگر در زمین بماند خراب نمی‌شود، دارایی برای انباشت است. در عین حال، تولیدکنندگان باید هزینه‌های خود را پوشش دهند. اگر یک سکوی نفتی دریایی ۱ میلیارد دلار هزینه داشته باشد، ممکن است برای شرکتی که آن را تأمین مالی می‌کند، منطقی باشد که آتی‌ها را بفروشد، حتی با قیمتی کمتر از آنچه انتظار می‌رود. خریداران، البته، نیز برای پوشش ریسک وارد معامله می‌شوند و جهت عکس را می‌گیرند. این یک بازار پیچیده است.
چقدر از کالاها بهره‌مند می‌شوید؟ «متیو جیانینو» (Matthew Jiannino)، کارشناس کمی در «ونگارد» (Vanguard)، می‌گوید که کالاها تمایل دارند پنج تا هفت برابر سریع‌تر (در جهت مخالف) نسبت به یک اوراق قرضه متوسط حرکت کنند. یعنی، شما می‌توانید به طور منطقی یک موقعیت ۱۰۰,۰۰۰ دلاری در کالاها را با یک سبد اوراق قرضه ۵۰۰,۰۰۰ دلاری جفت کنید. اما او به سرعت اضافه می‌کند که این رابطه قابل پیش‌بینی نیست. گاهی اوقات هم اوراق قرضه و هم کالاها در حال سقوط هستند.
پس، آیا باید یک صندوق کالایی داشته باشید؟ برای پاسخ، من فقط می‌توانم چند دیدگاه احتمالی ارائه دهم. (الف) کالاها یک پوشش ریسک جالب اما غیرقابل اتکا در برابر تورم ارائه می‌دهند. (ب) آن‌ها در طول قرن آینده بازدهی واقعی مثبتی خواهند داشت، اما نه به خوبی بازده سهام. (ج) بازدهی سبدهای آتی کالایی با مدیریت فعال، قبل از هزینه‌ها، بهتر از بازدهی یک شاخص کالایی نخواهد بود، و پس از هزینه‌ها بدتر خواهد بود.
صندوق‌های موجود در لیست بهترین خرید ما با ۰.۴٪ از دارایی‌ها سالانه یا کمتر قیمت‌گذاری شده‌اند. بیشتر آن‌ها به صورت غیرفعال مدیریت می‌شوند. اما حتی فروشندگان صندوق‌های شاخص نیز گاهی اوقات نمی‌توانند در برابر افزودن کمی هیجان مقاومت کنند. بدین ترتیب، ما صندوق «آی‌شیرز بلومبرگ رول سلکت کامودیتی استراتژی» (iShares Bloomberg Roll Select Commodity Strategy) را داریم که شاخصی را دنبال می‌کند که شامل قراردادهای کالایی با مطلوب‌ترین رول‌ها است.
«رولینگ» (Rolling) فرآیند جایگزینی یک قرارداد منقضی شده با قراردادی با تاریخ سررسید بعدی است. گاهی اوقات قرارداد جدید با قیمتی کمتر از قرارداد قدیمی قیمت‌گذاری می‌شود، پدیده‌ای که «بک‌وردیشن» (backwardation) نامیده می‌شود. عکس آن، که برای طلا معمول است، «کونتانگو» (contango) نامیده می‌شود.
«بلک‌راک» (BlackRock) در دفترچه اطلاعاتی این صندوق به ما اطلاع می‌دهد: "شاخص زیربنایی به دنبال به کارگیری یک استراتژی با بازده مثبت است که بر کالاها و ماه‌های قرارداد آتی با بیشترین درجه بک‌وردیشن و کمترین درجه کونتانگو تأکید دارد، که منجر به سود خالص از طریق بازده مثبت رول می‌شود."
سوالی که باید پرسید: اگر این صندوق فقط قراردادهای خوب را می‌خرد، چه کسی قراردادهای بد را می‌خرد؟ در هر صورت، این صندوق عملکرد برجسته‌ای ندارد.
اگر پول خود را در کالاها سرمایه‌گذاری می‌کنید، به نسبت هزینه‌ها توجه کنید. فقط برای دستیابی به تخصص خاصی که واقعاً می‌خواهید (مانند فلزات صنعتی) یا برای کسب نقدینگی بیشتر، از ارزان‌ترین‌ها فراتر بروید. نکته: جدول قابل مرتب‌سازی بر اساس هر ستون است.
یک تذکر دیگر: یکی از صندوق‌های کالایی متنوع در جدول را فقط در یک حساب بازنشستگی فردی (IRA) نگهداری کنید. همه آن‌ها به عنوان صندوق‌های بدون فرم K-1 تنظیم شده‌اند که در یک حساب مشمول مالیات (taxable account) کشنده هستند.
دلیل این امر: یک قانون مالیاتی می‌گوید که شرکت سرمایه‌گذاری معمول نمی‌تواند مستقیماً آتی کالاها را در اختیار داشته باشد. بنابراین آن‌ها را در یک شرکت هلدینگ خارجی نگهداری می‌کند و اغلب از طریق مشتقات فروخته شده توسط بانک‌های سرمایه‌گذاری در معرض کالاها قرار می‌گیرد. سپس یک قانون مالیاتی دیگر وارد عمل می‌شود. این قانون می‌گوید که شرکت‌های هلدینگ خارجی بدخواه هستند و باید مجازات شوند.
رژیم مالیاتی تنبیهی به این صورت عمل می‌کند: سود حاصل از مشتقات به عنوان درآمد عادی مشمول مالیات می‌شود، در حالی که زیان‌ها نمی‌توانند به سرمایه‌گذار منتقل شوند و نمی‌توانند توسط صندوق به سال‌های بعد منتقل شوند. بنابراین ممکن است دچار نوسانات شدید شوید، یک سال ضرر کنید، سال بعد آن را جبران کرده و به نقطه سر به سر برسید، اما همچنان مجبور باشید مالیات بر سود خیالی بپردازید.
اگر سه سال پیش ۱۰۰,۰۰۰ دلار در صندوق استراتژی کالایی «ونگارد» (Vanguard Commodity Strategy Fund) سرمایه‌گذاری کرده بودید و تمام سود سهام را مجدداً سرمایه‌گذاری می‌کردید، اکنون ۹۱,۶۴۰ دلار داشتید. اگر اشتباه می‌کردید و آن را در یک حساب مشمول مالیات نگهداری می‌کردید، مجبور بودید ۱۴,۷۳۰ دلار درآمد عادی در طول این مدت اعلام کنید.
صندوق «اینوسکو دی‌بی کامودیتی ایندکس ترکینگ» (Invesco DB Commodity Index Tracking Fund) به شکل متفاوتی، به عنوان یک شرکت مشارکتی (با فرم مالیاتی K-1) سازماندهی شده است. زیان‌های آن می‌توانند به جلو منتقل شوند و سودها به صورت ترکیبی از بهره خزانه‌داری و سودهای سرمایه‌ای بلندمدت و کوتاه‌مدت مشمول مالیات می‌شوند.
شرکت مشارکتی «اینوسکو» (Invesco) به دلیل هزینه غیرقابل کسر ۰.۸۷٪ سالانه، در لیست بهترین خرید قرار نمی‌گیرد. در دفاع از «اینوسکو» (Invesco)، باید اشاره کرد که این هزینه شامل حقوق معامله‌گرانی می‌شود که قراردادهای آتی را مدیریت می‌کنند و مراقب هستند که انقضا را نادیده نگیرند و یک کامیون گاو زنده به دفترشان تحویل نشود. در یک صندوق بدون فرم K-1، این هزینه‌های معاملاتی در مشتقات خریداری شده از بانک‌ها گنجانده شده‌اند. آخرین گزارش مالی «ونگارد» (Vanguard) نشان می‌دهد که این شرکت سالانه ۰.۱۳٪ برای کمک از بانک‌ها پرداخت می‌کرده، که کل هزینه مدیریت پول را به ۰.۲۹٪ می‌رساند.
صندوق‌های طلا در زمان مالیات‌گیری به بدی صندوق‌های متنوع بدون فرم K-1 نیستند. هنگام فروش، مالیات بر سود سرمایه را با نرخ "کلکسیون‌ها" (حداکثر ۳۱.۸٪ فدرال، شامل مالیات بر درآمد سرمایه‌گذاری) پرداخت می‌کنید. هیچ نوسان شدیدی وجود ندارد، هیچ سودی برای اعلام وجود ندارد و این امکان وجود دارد که برای همیشه نگهداری کنید و هنگام مرگ، افزایش بهای پایه (step-up) داشته باشید. انباشت طلا نسبتاً ارزان است، حتی تا ۰.۱٪ سالانه.