درون پناهگاه: جایی که «جاسوسان سایبری» ناو هواپیمابر را از ایران محافظت می‌کنند

در یک مرکز کنترل زیرزمینی واقع در مقر سایبری ارتش در ویلتشایر، نیروهای بریتانیایی یک مأموریت را در ذهن دارند: عملیات «های‌مست» (Highmast)، نام رمز استقرار یک ناو هواپیمابر بریتانیایی در خاور دور.

اچ‌ام‌اس پرینس آو ویلز (HMS Prince of Wales)، پرچم‌دار نیروی دریایی سلطنتی، در دریای سرخ است و قرار است از «گلوگاه» مهم باب‌المندب عبور کند و سپس به سمت چین ادامه مسیر دهد. از این رو، نیروی سایبری در حالت آماده‌باش کامل قرار دارد.

جان هیلی، وزیر دفاع، به نیروهای مستقر در وزارت دفاع، کورشام، یک پایگاه در حاشیه کوتسوولدز که پرسنل نظامی عملیات سایبری برای حفاظت از نیروهای بریتانیایی در خارج از کشور را انجام می‌دهند، هشدار داد که این یک «گذرگاه پرخطر و خطرناک» است.

این نگرانی وجود دارد که با عبور ناو هواپیمابر و کشتی‌های اسکورت آن از این تنگه، هر یک از این کشتی‌ها ممکن است مورد حمله حوثی‌ها، گروه یمنی مورد حمایت ایران، قرار گیرند. آنها در پاسخ به عملیات اسرائیل در غزه، به کشتی‌های تجاری و همچنین ناوهای جنگی غربی حمله کرده‌اند. این ماه، رئیس‌جمهور ترامپ اعلام کرد که ایالات متحده حملات بمباران خود علیه حوثی‌ها در یمن را متوقف خواهد کرد، پس از آنکه این گروه موافقت کرد هدف قرار دادن کشتی‌ها در دریای سرخ را متوقف کند.

بسیاری از کشتی‌های تجاری پیش از این از انجام سفر خطرناک از طریق باب‌المندب، که در زبان عربی به معنای «دروازه اشک‌ها» ترجمه می‌شود و در باریک‌ترین نقطه کمتر از ۲۰ مایل عرض دارد، دست کشیده بودند.

اگرچه گروه ضربتی ناو هواپیمابر همچنان نگران تهدید موشک‌ها و پهپادهای ورودی خواهد بود، اما خطر حمله سایبری که توسط حامیان ایرانی این گروه اجرا شود، نیز ذهن‌ها را در وزارت دفاع به خود مشغول کرده است. تهران پیش از این حمایت قابل توجهی در قالب کمک‌های نظامی، اطلاعاتی و آموزشی به حوثی‌ها ارائه کرده است.

در نتیجه، ناو هواپیمابر با مجموعه‌ای از قابلیت‌های سایبری حفاظتی مستقر شده است. هیلی که در تور بازدید از سایت‌های مختلف در سراسر بریتانیا پیش از انتشار بررسی دفاعی استراتژیک در روز دوشنبه به سر می‌برد، توضیح داد: «گروه ضربتی ناو هواپیمابر در منطقه‌ای پرخطر قرار دارد. ما این را می‌دانیم، آنها هم می‌دانند، و برای آن کاملاً آموزش دیده‌اند. آنها تا حد امکان آماده و محافظت شده هستند.» قرار است در راستای نوسازی گسترده‌تر نیروهای مسلح، بر روی تقویت قابلیت‌های سایبری سرمایه‌گذاری شود.

برای دسترسی به مرکز کنترل عملیات و امنیت جهانی در کورشام، دستگاه‌های الکترونیکی مانند تلفن باید در کمدهای بیرون گذاشته شوند. فرماندهان نظامی فاش نخواهند کرد که چه تعداد پرسنل در این سایت حضور دارند و نه میزان بودجه‌ای که برای انجام عملیات حساس آن اختصاص یافته است. هیچ پرسنلی، حتی افسران ارشد نظامی حاضر، نمی‌توانند نام برده شوند، زیرا دفتر نخست‌وزیری تلاش می‌کند کنترل دقیقی بر هرگونه پیام‌رسانی قبل از انتشار این بررسی داشته باشد.

در دیوار انتهایی مرکز، ساعت‌های دیجیتالی وجود دارد که زمان محلی و همچنین زمان موقعیت ناو هواپیمابر در دریای سرخ را نشان می‌دهند. یک افسر به هیلی اطلاع می‌دهد که نیروها پیش از استقرار ناو هواپیمابر، رزمایش‌های شبیه‌سازی را برگزار کرده‌اند که در آن برای حمله سایبری احتمالی برنامه‌ریزی کرده‌اند.

آنها سیستم‌های ناو هواپیمابر را ۲۴ ساعته رصد می‌کنند تا هرگونه «پرچم قرمز» را که ممکن است نشان‌دهنده تلاش یک کشور دشمن یا گروه خصمانه برای انجام حمله باشد، شناسایی کنند. در سوی دیگر طبقه، تیمی برای هرگونه اختلال در سیستم‌های ارتباطی خود در حالت آماده‌باش است. همزمان، این مرکز با هزاران حمله سایبری نامرتبط که وزارت دفاع را هدف قرار داده‌اند، دست و پنجه نرم می‌کند.

یک افسر نیروی دریایی سلطنتی مسئول مدیریت هشدارهایی است که به مرکز می‌رسد. او در توصیف نقش خود به عنوان یک «شکارچی تهدید» گفت: «ما به دنبال آن افراد بد هستیم.» وی اظهار داشت که وزارت دفاع ماهانه با ۱۱۵۰۰ حمله مقابله می‌کند که بسیاری از آنها به طور خودکار توسط سیستم وزارت دفاع متوقف می‌شوند.

در یک ماه عادی، ۱۵۰۰ مورد از این حملات باید توسط پرسنل نظامی اداره شوند. از این تعداد، حدود ۱۳۰ مورد به «عوامل شرور» نسبت داده می‌شوند. حدود ۱.۵ ساعت طول می‌کشد تا هر هشداری که دریافت می‌شود، رسیدگی شود.

گاهی اوقات، ممکن است یک سرباز بر روی پیوند ایمیلی به یک وب‌سایت مخرب کلیک کرده باشد. در موارد نادر، ممکن است تهدیدی از درون وجود داشته باشد. سیستم در صورتی که فردی «سرکش شده» و یک سند بسیار محرمانه را به مکانی غیرمجاز ارسال کرده باشد، هشدار ارسال می‌کند.

این مرکز در حال گسترش است زیرا تهدیدات از کشورهایی مانند روسیه افزایش یافته و حملات پیچیده‌تر می‌شوند. اواخر سال گذشته، پرسنل نظامی ایمیل‌هایی دریافت کردند که به سفرهای اخیر و جلسات آنها اشاره داشت، این اقدام به عنوان یک حمله فیشینگ پیچیده تلقی شد. این افسر گفت: «ما هدف همه هستیم.»