وارن بافت، که شرکت برکشایر هاتاوی (Berkshire Hathaway Inc.) را به تجارتی با ارزش بیش از 1.16 تریلیون دلار تبدیل کرد و خود به یک میلیاردر مشهور به دلیل هوش سرمایه‌گذاری و شوخ‌طبعی‌هایش بدل شد، پس از شش دهه در رأس این کنگلومرا، در پایان سال از سمت خود کناره‌گیری خواهد کرد.
بافت، ۹۴ ساله، روز شنبه در نشست سالانه سهامداران شرکت در اوماها، نبراسکا، اعلام کرد که گرگ ابل، نایب رئیس عملیات غیر بیمه‌ای، با تأیید هیئت مدیره، پس از او مسئولیت کنگلومرا را بر عهده خواهد گرفت. وی افزود که هیئت مدیره قصد دارد روز یکشنبه تشکیل جلسه دهد.
این اعلام، هیئت مدیره و حتی خود ابل را که اگرچه مدت‌ها به عنوان جانشین بافت مطرح بود، از این خبر بی‌خبر بود، شوکه کرد. این خبر در حالی منتشر شد که نشست سالانه نزدیک به پایان بود.
بافت گفت: "این خبر اصلی روز است. ممنون که آمدید."
برکشایر طی دهه‌ها با وارن بافت به عنوان رئیس هیئت مدیره و مدیرعامل، که در کنار مشاور مورد اعتماد و نایب رئیس خود، چارلی مانگر، که در سال ۲۰۲۳ در سن ۹۹ سالگی درگذشت، خریدها و سهام را برای سبد شرکت انتخاب می‌کرد، به سرعت رشد کرد. این کنگلومرا مجموعه‌ای گیج‌کننده از کسب‌وکارها را خریداری کرد که بافت اغلب می‌گفت بازتابی از اقتصاد کلی ایالات متحده است. به گفته او، سرمایه‌گذاری در برکشایر، شرط‌بندی بر روی آمریکا بود.
بافت در نامه سالانه خود که در سال ۲۰۱۵ منتشر شد، نوشت: "جهان صدف برکشایر است - جهانی که طیفی از فرصت‌ها را بسیار فراتر از آنچه به طور واقع‌بینانه برای اکثر شرکت‌ها باز است، به ما ارائه می‌دهد."
بافت مورد توجه مدیران عامل سایر شرکت‌ها و برخی از روسای جمهور بود و هر سال می‌توانست ده‌ها هزار سهامدار را برای نشست سالانه به اوماها جذب کند.
موفقیت او در سرمایه‌گذاری، یعنی افزایش مرکب سالانه ۲۰ درصدی سهام برکشایر بین سال‌های ۱۹۶۵ تا ۲۰۲۴، در مقایسه با حدود ۱۰ درصد برای شاخص S&P 500، به او قدرت تأثیرگذاری بر سهام را داد و به او کمک کرد تا در دوران بحران، قراردادهای سودآوری با شرکت‌هایی مانند گلدمن ساکس (Goldman Sachs Group Inc.) و جنرال الکتریک (General Electric Co.) منعقد کند.
بافت از جوانی مدیریت پول را آغاز کرد و از سبک سرمایه‌گذاری بنجامین گراهام (Benjamin Graham) پیروی می‌کرد. او زمانی که شرکت Buffett Partnership Ltd. سهام برکشایر را خرید، بیشتر وارد دنیای شرکت‌ها شد. در سال ۱۹۶۵، او کنترل بقیه کسب‌وکار را به دست گرفت.
برکشایر که در ابتدا بیشتر شامل عملیات نساجی در حال افول بود که در نهایت از بین رفتند، به پایه و اساس غول امروزی بافت تبدیل شد. او بخش به بخش، عملیات را ساخت و در مجموعه‌ای متنوع از صنایع، از جمله بیمه، که به او پول نقد یا "شناور" (float) می‌داد - برای کمک به استراتژی سرمایه‌گذاری‌اش، خریداری کرد.
اکنون، برکشایر صاحب کسب‌وکارهایی از راه آهن BNSF تا شرکت بیمه خودرو Geico، عملیات انرژی گسترده، و حتی خرده‌فروشی‌هایی مانند Dairy Queen و See’s Candies است. مجموعه شرکت‌های آن در سال ۲۰۲۴ به ۴۷.۴ میلیارد دلار درآمد عملیاتی سالانه دست یافت. بافت همچنین سبد سهام خود را توسعه داد - آن را با سرمایه‌گذاری‌های بزرگی در شرکت‌هایی مانند اپل (Apple Inc.) و امریکن اکسپرس (American Express) پر کرد - و راه دیگری را برای برکشایر برای شرکت در سود کسب‌وکارهایی که به طور کامل مالک آن‌ها نبود، فراهم کرد.
"شرط‌بندی تمام و کمال"
زمانی که بافت در سال ۲۰۰۹ با خرید BNSF به مبلغ ۲۶ میلیارد دلار موافقت کرد، این معامله را "شرط‌بندی تمام و کمال بر آینده اقتصادی ایالات متحده" خواند. این میلیاردر به ندرت فرصتی را برای تمجید از چشم‌انداز اقتصاد ایالات متحده از دست نمی‌داد.
او در نامه سالانه سال ۲۰۱۵ نوشت که "روند قدرتمند" به سمت بهره‌وری بیشتر، این کشور را بزرگ کرده است. در طول عمر او، تولید اقتصادی کشور سرانه شش برابر افزایش یافته است، "جهشی بسیار فراتر از وحشیانه‌ترین رویاهای والدینم یا هم‌عصرانشان،" او نوشت.
ابل، ۶۲ ساله، که مدت‌ها معاون بافت بوده است، یک کسب‌وکار سالم را تحویل خواهد گرفت. در حالی که برکشایر به تازگی گزارش داده است که سود عملیاتی سه‌ماهه اول آن ۱۴ درصد کاهش یافته و به ۹.۶ میلیارد دلار رسیده است، پس از ضررهای سنگین در واحد بیمه آن مربوط به آتش‌سوزی‌های کالیفرنیا، افزایش holdings اوراق خزانه‌داری به افزایش درآمد سرمایه‌گذاری کمک کرده است.
معاملات کمیاب
در طول همه‌گیری، بافت به دلیل ارزش‌گذاری بالای کسب‌وکارهای خوب در زمینه معاملات با مشکل مواجه شد، که منجر به انباشت نقدینگی بزرگ و فرصت‌های جذاب کمی برای سرمایه‌گذاری شد. بافت به جای معاملات، برای استفاده از سرمایه به بازخرید سهام تکیه کرد، اگرچه او این روند را با تکمیل خرید ۱۱.۶ میلیارد دلاری شرکت Alleghany Corp. در سال ۲۰۲۲ شکست.
سال گذشته، او کمبود معاملات قابل توجهی را که می‌توانست فرصتی برای "عملکرد چشم‌نواز" به شرکت بدهد، در حالی که نقدینگی برکشایر به رکورد جدیدی رسیده بود، محکوم کرد. او گفت معدود شرکت‌های آمریکایی که قادر به تأثیرگذاری بر برکشایر بودند، قبلاً "به طور بی‌پایان توسط ما و دیگران مورد بررسی قرار گرفته بودند."
از آن زمان، در حالی که این میلیاردر سهام خود در اپل و بنک آو آمریکا را کاهش داد و از انجام معاملات بزرگ خودداری کرد، انباشت نقدینگی برکشایر ادامه یافت و تا ۳۱ مارس به ۳۴۷.۷ میلیارد دلار رسید.
ادامه مطلب: رکود معاملات بافت واقعیت جدیدی را بر برکشایر تحمیل می‌کند
اشتباهات گاه‌به‌گاه نیز وجود داشتند. بافت اذعان کرد که برای سازنده تجهیزات هوافضایی Precision Castparts بیش از حد پرداخته است، معامله‌ای که منجر به ۱۰ میلیارد دلار کاهش ارزش در سال ۲۰۲۰ شد. و بافت و مانگر در درک ارزش سهام فناوری به طرز مشهوری دیر عمل کردند، هرچند بعداً خرید سهام اپل را سرعت بخشیدند.
با این حال، سابقه طولانی‌مدت او سال‌هاست که طرفداران زیادی را جذب کرده است. در نشست‌های سالانه که در یک سالن ورزشی شلوغ در اوماها برگزار می‌شد، او و مانگر در مورد موضوعاتی از بازارهای سهام گرفته تا ارزهای دیجیتال و حتی زندگی و موفقیت اظهار نظر می‌کردند. رویداد سالانه که به "وودستاک سرمایه‌داران" شهرت دارد، و نامه سالانه او که به طور گسترده‌ای خوانده می‌شود، هر دو در جذابیت این سرمایه‌گذار برای آموزش دیگران نقش داشتند.
طرفداران این میلیاردر اغلب نقل‌قول‌های به یاد ماندنی او را نقل می‌کنند. بافت در سال ۲۰۱۸ در مورد این سوال که آیا شرکت مشکل‌دار ولز فارگو (Wells Fargo & Co.) - که در آن زمان یکی از سرمایه‌گذاری‌های بلندمدت برکشایر بود - ممکن است تخلفات بیشتری را کشف کند، یکی از گفته‌های مشهور خود را مطرح کرد: "هرگز فقط یک سوسک در آشپزخانه وجود ندارد." و در مورد شرکت‌های مالی با اهرم بیش از حد در بحران جهانی سال ۲۰۰۸ این را گفت: "فقط زمانی که جزر و مد کاهش می‌یابد، می‌فهمید چه کسی برهنه شنا می‌کرده است."
علی‌رغم تعداد زیاد طرفداران بافت، مدیریت روزانه او در برکشایر ساده بود. او مدت‌ها از رویکرد مدیریتی غیرمتمرکز حمایت می‌کرد و به روسای کسب‌وکارهای مختلف برکشایر اجازه می‌داد تا عملیات را به روشی که خود صلاح می‌دانستند اداره کنند و هر از گاهی به عملیات سر می‌زد.
بافت یکی از نقش‌های مهم خود را به عنوان تخصیص‌دهنده سرمایه برای برکشایر می‌دانست، او تعیین می‌کرد که پول کجا باید برود، و طبق گزارش‌ها وقت زیادی را صرف مطالعه در دفتر شرکت خود در اوماها می‌کرد. این دفتر تا سال گذشته تنها ۲۷ کارمند داشت.
مانگر در یک نامه سالانه گفت: "تصمیم بافت برای محدود کردن فعالیت‌های خود به چند نوع و حداکثر کردن توجه خود به آن‌ها، و ادامه دادن این کار برای ۵۰ سال، یک پدیده بود." "بافت به همان دلیلی موفق شد که راجر فدرر در تنیس خوب شد."